W tym artykule zagłębimy się w Georg von Békésy, temat niezwykle aktualny dzisiaj. Georg von Békésy jest od dawna przedmiotem zainteresowania i dyskusji, a jego znaczenie w różnych obszarach stale rośnie. Od wpływu na życie codzienne po wpływ na pola zawodowe i akademickie, Georg von Békésy odgrywa fundamentalną rolę w naszym społeczeństwie. W tym artykule będziemy badać różne aspekty i perspektywy Georg von Békésy, analizując jego ewolucję w czasie, jego implikacje w różnych kontekstach i różne opinie, jakie istnieją na jego temat.
Georg von Békésy w 1961 roku | |
Data i miejsce urodzenia |
3 czerwca 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
13 czerwca 1972 |
profesor | |
Specjalność: fizyka, fizjologia | |
Alma Mater | |
Uczelnia | |
Nagrody | |
Georg von Békésy, węg. György Békésy (ur. 3 czerwca 1899 w Budapeszcie, zm. 13 czerwca 1972 w Honolulu) – węgiersko-amerykański fizyk i fizjolog.
Był synem dyplomaty, Alexandra (Sándora) von Békésy i jego żony Pauli. Uczył się w Monachium, Konstantynopolu i Budapeszcie, oraz Zurychu, gdzie zdał maturę, po której podjął studia chemiczne na Uniwersytecie w Bernie. W 1923 roku uzyskał doktorat w dziedzinie fizyki na Uniwersytecie Budapeszteńskim.
W 1923 roku podjął pracę w Węgierskim Urzędzie Pocztowym, gdzie kierował laboratorium badawczym zajmującym się systemami telefonicznymi. Pracując nad komunikacją na odległość, zainteresował się mechanizmem funkcjonowania zmysłu słuchu u ludzi.
W latach 1939–1946 von Békésy był profesorem fizyki eksperymentalnej na Uniwersytecie w Budapeszcie, w 1946 roku wyjechał do Szwecji, aby prowadzić badania w Instytucie Karolinska (pracował tam nad audiometrem obsługiwanym przez pacjenta), a rok później przeniósł się do Stanów Zjednoczonych.
Pracował w laboratorium psycho-akustyki na Uniwersytecie Harvarda, gdzie opracowywał modele mechaniczne ucha wewnętrznego. Békésy opisał sposób przemieszczania się dźwięku w ślimaku oraz wpływ lokalizacji receptorów nerwowych na mechanizm słyszenia.
W 1961 roku otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w dziedzinie medycyny za przełomową teorię funkcjonowania ludzkiego słuchu.