Znieczulenie podpajęczynówkowe

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Znieczulenie podpajęczynówkowe, badając jego wiele aspektów i wpływ na różne obszary codziennego życia. Idąc tym tropem, przeanalizujemy zarówno jego pochodzenie, jak i ewolucję w czasie, szczegółowo badając jego wpływ na obecne społeczeństwo. Ponadto omówimy różne perspektywy i opinie ekspertów na temat Znieczulenie podpajęczynówkowe, aby zaoferować wszechstronną i kompletną wizję tego ekscytującego tematu. Od jego znaczenia w nauce, kulturze i technologii po wpływ na nasze codzienne życie – podejdziemy do Znieczulenie podpajęczynówkowe z różnych punktów widzenia, aby wzbogacić wiedzę naszych czytelników i zrozumienie tego niezwykle ważnego tematu.
Igły do wkłucia lędźwiowego
Zakładanie znieczulenia podpajęczynówkowego

Znieczulenie podpajęczynówkowe – forma znieczulenia regionalnego z grupy blokad centralnych, w której leki wywołujące przerwanie przewodnictwa nerwowego podaje się bezpośrednio do płynu mózgowo-rdzeniowego znajdującego się w worku oponowym otaczającym rdzeń kręgowy drogą punkcji lędźwiowej. Ze względów bezpieczeństwa nakłucie opony twardej wykonuje się w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, gdzie nie istnieje ryzyko uszkodzenia rdzenia kręgowego. Znieczulenie charakteryzuje się bardzo szybkim początkiem działania, przewidywalnym rozkładem obszaru znieczulenia oraz stosunkowo krótkim czasem działania.

Przypisy

  1. Dariusz Kosson, Maciej Łapoć, Ewa Mayzner-Zawadzka, Ciągłe znieczulenie podpajęczynówkowe, „Anestezjologia Intensywna Terapia”, 04/2004, Borgis, s. 293–297 (pol.).
  2. Wiktor Sułkowski, Przebieg znieczulenia, Marek Ciężki (red.), Znieczulenie Informator dla pacjenta, wyd. 2, Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Ostrowi Mazowieckiej, 29 stycznia 2018 (pol.).

Zobacz też