Zbigniew Chudzikiewicz
W dzisiejszym świecie Zbigniew Chudzikiewicz przyciągnął uwagę i zainteresowanie dużej liczby osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii, wpływ na kulturę popularną czy znaczenie w branży zawodowej, Zbigniew Chudzikiewicz stał się tematem bardzo interesującym szerokiego grona odbiorców. Pogłębienie wiedzy o Zbigniew Chudzikiewicz to nie tylko sposób na poszerzenie naszej wiedzy, ale także na lepsze zrozumienie otaczającego nas świata. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Zbigniew Chudzikiewicz, analizując jego pochodzenie, ewolucję w czasie, jego wpływ w różnych obszarach i przyszłe perspektywy, jakie przedstawia nam ten temat.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: Formy przemysłowe | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1946-1984 |
| Odznaczenia | |
| |
Zbigniew Mikołaj Chudzikiewicz (ur. 10 września 1909 w Krakowie, zm. 13 kwietnia 1991 tamże) – polski architekt, profesor ASP w Krakowie.
Życiorys
Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej (w 1937 uzyskał tytuł inżyniera, architekta). W 1938 roku zajmował się budową kolejki na Gubałówkę w Zakopanem. Później pracował w Towarzystwie Budowy i Eksploatacji Mieszkań Pracowników Kolejowych w Warszawie. Realizował też budowę osiedla mieszkaniowego w Rumi koło Gdyni. Po wojnie zajmował się sztuką użytkową. Prace pedagogiczna rozpoczął w 1946 r. w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie. W latach 1949–54 pracował jako projektant w krakowskim biurze architektonicznym Miastoprojekt. W 1963 jako prorektor krakowskiej ASP przedstawił na forum Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego projekt utworzenia Wydziału Form Przemysłowych na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Była to pierwsza w Polsce jednostka dydaktyczna z autonomicznym programem kształcenia w zakresie wzornictwa przemysłowego.
Członek Rady Wzornictwa i Estetyki Produkcji Przemysłowej. Członek Rady Naukowej Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie (od 1971 przewodniczący), członek Komisji Urbanistyki i Architektury krakowskiego oddziału PAN. Członek Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego (1963-72).
Odznaczenia m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1964), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1972), Medal Komisji Edukacji Narodowej. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie kwatera IIB rząd wsch.