W tym artykule zajmiemy się tematem Województwo wołyńskie (I Rzeczpospolita), który w ostatnich latach wywołał duże zainteresowanie i dyskusję. Województwo wołyńskie (I Rzeczpospolita) wzbudził ciekawość badaczy, naukowców i ogółu społeczeństwa ze względu na jego znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę, politykę, kulturę po wpływ na codzienne życie ludzi, Województwo wołyńskie (I Rzeczpospolita) stał się głównym tematem dyskusji i refleksji. Idąc tym tropem, przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Województwo wołyńskie (I Rzeczpospolita), aby zaoferować szeroką i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
| ||||
1566–1795 | ||||
| ||||
Sentencja: Cum Deo et pro Deo | ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Prowincja | ||||
Data powstania |
1566 | |||
Siedziba wojewody i sejmiku | ||||
Wojewoda |
zobacz: wojewodowie wołyńscy | |||
Popis | ||||
Powierzchnia |
38 324 km² | |||
Populacja (1790) • liczba ludności |
| |||
Podział administracyjny | ||||
| ||||
Liczba reprezentantów | ||||
| ||||
Położenie na mapie Rzeczypospolitej |
Województwo wołyńskie – województwo Wielkiego Księstwa Litewskiego, później Korony I Rzeczypospolitej, część prowincji małopolskiej. Utworzone w 1566, na sejmie w Lublinie w roku 1569 przyłączone do Korony. Istniało do III Rozbioru Polski w 1795 r. Herbem województwa był biały krzyż w czerwonym polu z tarczą sercową z białym orłem. Senatorów większych było w województwie wołyńskim trzech: biskup łucki, wojewoda i kasztelan wołyńscy. Województwo dzieliło się na trzy powiaty: łucki, włodzimierski i krzemieniecki. Każdy z tych powiatów miał swoje starostwo grodowe w mieście powiatowym. Sejmikowało zaś województwo w Łucku, obierając z każdego powiatu po dwóch posłów sejmowych i jednym deputacie.
Z. Zychyliński „Złota księga szlachty polskiej” T. XIII, s. 210 Miączyńscy herbu Suchekomnaty