W tym artykule szczegółowo zbadamy temat
Wasilewszczyzna (rejon dokszycki), analizując jego najważniejsze aspekty i wpływ w różnych kontekstach. Od jego początków po obecną ewolucję, zagłębimy się w szczegóły, które charakteryzowały
Wasilewszczyzna (rejon dokszycki) na przestrzeni czasu, a także przyszłe perspektywy przewidywane w związku z tym tematem. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy, jak
Wasilewszczyzna (rejon dokszycki) wpłynął na różne obszary, od kultury po naukę, politykę i ogólnie społeczeństwo. Podobnie zastanowimy się nad konsekwencjami, jakie
Wasilewszczyzna (rejon dokszycki) miał na codzienne życie ludzi, a także na panoramę globalną. Ostatecznie ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowego spojrzenia na
Wasilewszczyzna (rejon dokszycki), zapewniając czytelnikowi głębokie i wzbogacające zrozumienie tego ekscytującego tematu.
Wasilewszczyzna – dawny folwark. Tereny na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim, w sielsowiecie Dokszyce.
Historia
W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.
W dwudziestoleciu międzywojennym folwark leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie dziśnieńskim, w gminie Dokszyce.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 4 osoby, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Był tu 1 budynek mieszkalny. W 1931 w 1 domu zamieszkiwało 7 osób.
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Dokszycach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Dokszycach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dokszycach.
Uwagi
Przypisy
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 21 .
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1801 .