Torpeda Mark 18

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Torpeda Mark 18, temacie, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Od jego znaczenia w społeczeństwie po wpływ na środowisko, Torpeda Mark 18 to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Torpeda Mark 18, analizując jego wpływ i możliwe rozwiązania zaproponowane w celu sprostania wyzwaniom, jakie stwarza. Dodatkowo poznamy najnowsze badania i istotne dane, które pozwolą nam lepiej zrozumieć znaczenie Torpeda Mark 18 w naszym codziennym życiu. Nie przegap tej pełnej analizy na temat Torpeda Mark 18!
Mark 18
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Westinghouse

Rodzaj

torpeda ciężka

Platforma przenoszenia

okręty podwodne

Przeznaczenie

okręty podwodne
i nawodne

Historia
Lata używania

1943–1950

Dane techniczne
Długość

6,25 m

Średnica

533 mm

Masa

Mod 0: 1379 kg
Mod 2: 1388 kg

Napęd

silnik elektryczny

Zasięg

4000 jardów (3,7 km)

Prędkość

29 węzłów (53,7 km/h)

Naprowadzanie

żyroskopowe

Masa głowicy

Mod 0: 600 funtów (272 kg) TPX
Mod 2: 595 funtów (270 kg) TPX

Torpeda Mark 18 (ang. Mark 18 torpedo) – amerykańska torpeda elektryczna kalibru 533 milimetry z czasów II wojny światowej, przeznaczona do zwalczania okrętów podwodnych i nawodnych przeciwnika. Pierwszymi amerykańskimi okrętami podwodnymi United States Navy, które zabrały na patrol torpedy Mark 18, były USS „Wahoo” (SS-238) dowodzony przez słynnego Dudleya „Mush” Mortona oraz USS „Sawfish” (SS-276).

25 października 1944, własna torpeda Mark 18 zatopiła USS „Tang” (SS-306) dowodzony przez Richarda O’Kane’a.

Konstrukcja

Torpeda Mark 18 została opracowana przez Westinghouse w dużej mierze jako kopia przechwyconej niemieckiej torpedy G7e. Z uwagi na odmienności amerykańskich wyrzutni torpedowych, systemów załadowczych, wrót torpedowych oraz systemu kontroli ognia, musiała jednak zostać poddana pewnym modyfikacjom. Inżynierowie z Westinghouse uważali także za niezbyt wytrzymałą część rufową torpedy niemieckiej, co w określonych warunkach mogło doprowadzić do uszkodzenia torpedy przy wystrzale i nieprzewidywalnych konsekwencji. Zmusiło to Westinghouse do wprowadzenia znacznych modyfikacji w tym zakresie. Także niemiecki brak układu kontroli prędkości pocisku – torpeda płynęła z taką prędkością na jaką pozwalał aktualny stan naładowania baterii, i zwalniała w miarę jej rozładowywania się – uważany był za nieodpowiedni, toteż amerykańscy inżynierowie zastosowali własny układ kontroli prędkości, który kontrolował prędkość torpedy podczas całego jej biegu z dokładnością do 1%.

Bibliografia

  • Thomas Wildenberg, Norman Polmar: Ship killer: a history of the American torpedo. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2010, s. 133-135. ISBN 978-1-59114-688-9.
  • Roger Branfill-Cook: Torpedo: The Complete History of the World’s Most Revolutionary Naval Weapon. Seaforth Publishing, 27 sierpnia 2014, s. 243. ISBN 978-1-84832-215-8. (ang.).

Linki zewnętrzne