łapacz | |||||
Pełne imię i nazwisko |
Thurman Lee Munson | ||||
---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1947 | ||||
Data i miejsce śmierci |
2 sierpnia 1979 | ||||
Odbijał |
prawą | ||||
Rzucał |
prawą | ||||
Debiut |
8 sierpnia 1969 | ||||
Ostatni występ |
1 sierpnia 1979 | ||||
Statystyki | |||||
Średnia uderzeń |
0,292 | ||||
Home runy |
113 | ||||
Uderzenia |
1558 | ||||
RBI |
701 | ||||
Kariera klubowa | |||||
|
Thurman Lee Munson (ur. 7 czerwca 1947, zm. 2 sierpnia 1979) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza przez 11 sezonów w New York Yankees.
Munson studiował na Kent State University, gdzie w latach 1967–1968 grał w drużynie uniwersyteckiej Kent State Golden Flashes. W 1968 został wybrany w pierwszej rundzie draftu przez New York Yankees i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Syracuse Chiefs, reprezentującym poziom Triple-A. W Major League Baseball zadebiutował 8 sierpnia 1969 w meczu przeciwko Oakland Athletics, w którym zaliczył dwa uderzenia i zdobył runa. W sezonie 1970 został wybrany najlepszym debiutantem, zaś rok później po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd.
W 1975 ze średnią uderzeń 0,315 (3. wynik w lidze), zaliczając między innymi 190 uderzeń (3. wynik w lidze), 102 RBI (5. wynik w lidze) i 151 single'ów (1. wynik w lidze), został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem. W sezonach 1977 i 1978 zwyciężał w World Series, w których Yankees dwukrotnie pokonali Los Angeles Dodgers.
Zginął tragicznie 2 sierpnia 1979 wskutek upadku samolotu podczas ćwiczeń.
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
MVP American League | 1976 | |
7× All-Star | 1971, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978 | |
3× Gold Glove Award | 1973, 1974, 1975 | |
2× zwycięzca w World Series | 1978, 1979 | |
AL Rookie of the Year Award | 1970 | |
# 15 zastrzeżony przez Yankees | 1979 |