Tarnawa Dolna (gromada)

Dziś Tarnawa Dolna (gromada) to temat, który staje się coraz bardziej istotny w naszym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją, Tarnawa Dolna (gromada) stał się przedmiotem zainteresowania dużej liczby ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na zdrowie, gospodarkę czy środowisko, Tarnawa Dolna (gromada) zdołał przyciągnąć uwagę zarówno naukowców, ekspertów, jak i zwykłych obywateli. W tym artykule zbadamy różne aspekty Tarnawa Dolna (gromada), od jego początków po możliwe konsekwencje w przyszłości.
Tarnawa Dolna
gromada
1954–1973
Państwo

 Polska

Województwo

krakowskie

Powiat

1954–55: wadowicki
od 1956: suski

Data powstania

6 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Tarnawa Dolna

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

1

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

15

brak współrzędnych

Tarnawa Dolna – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973, tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972.

Gromadę Tarnawa Dolna z siedzibą GRN w Tarnawie Dolnej utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski – w powiecie wadowickim w woj. krakowskim, na mocy uchwały nr 31/IV/54 WRN w Krakowie z dnia 6 października 1954. W skład jednostki wszedł obszar dotychczasowej gromady Tarnawa Dolna ze zniesionej gminy Mucharz w tymże powiecie. Dla gromady ustalono 15 członków gromadzkiej rady narodowej.

1 stycznia 1956 gromada weszła w skład nowo utworzonego powiatu suskiego w tymże województwie.

31 grudnia 1961 do gromady Tarnawa Dolna przyłączono obszar zniesionej gromady Śleszowice.

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej.

Przypisy

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 31/IV/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 6 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu wadowickiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 17 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 29 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 50)
  7. Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Wadowicach z dnia 1 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 8 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 44)
  8. Dz.U. z 1955 r. nr 44, poz. 287
  9. Uchwała Nr 13/3/61 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 18 września 1961 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie krakowskim; w Obwieszczeniu Prezydium WRN w Krakowie z dnia 18 grudnia 1961 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie krakowskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 30 grudnia 1961 r., Nr. 16, Poz. 228)
  10. Obwieszczenie Wydziału Organizacyjno-Prawnego Prezydium WRN w Krakowie z dnia 1 października 1970 r. o podziale administracyjnym województwa krakowskiego – stan na dzień 1 stycznia 1970 r.(Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 7 października 1970 r., Nr. 9, Poz. 99) – ostatni wykaz gromad w Dzienniku Urzędowym WRN w Krakowie przed reaktywowaniem gmin
  11. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.