Sztuczna głowa (atrapa)

Obecnie Sztuczna głowa (atrapa) to temat, który przykuł uwagę ogółu społeczeństwa. Biorąc pod uwagę jego wpływ na różne aspekty codziennego życia, nic dziwnego, że ludzie chcą dowiedzieć się więcej o Sztuczna głowa (atrapa) i wszystkich jego konsekwencjach. Sztuczna głowa (atrapa) wywołał debaty i dyskusje w różnych obszarach, od polityki po naukę, w tym kulturę i technologię. W tym artykule dokładnie zbadamy wszystkie aspekty Sztuczna głowa (atrapa), aby zrozumieć jego znaczenie i sposób, w jaki kształtuje świat, w którym żyjemy.
Rysunek przedstawiający sztuczną głowę z papierosem w ustach wychylającą się z okopu
Sztuczne głowy w okopie

Sztuczna głowa (ang. dummy head) – realistycznie wyglądająca atrapa ludzkiej głowy wykonywana z papier mâché przez żołnierzy w czasie I wojny światowej, w celu eliminacji strzelców wyborowych wroga.

Geneza

Pomysłodawcą sztucznej głowy był brytyjski oficer i podróżnik Hesketh Hesketh-Prichard, który służąc na froncie jako obserwator ministerstwa wojny zetknął się z problemem niemieckich snajperów, nękających brytyjskich żołnierzy. W celu ustalenia pozycji niemieckich strzelców wyborowych i ich eliminacji zaproponował wykonanie głowy z papier mâché, imitującą żołnierza wychylającego się z okopu tak, aby sprowokować snajpera do oddania strzału. W celu zachowania jak największego realizmu, niektórym sztucznym głowom wkładano do ust papierosa i wypalano go przez gumową rurkę.

Opis

Aby wyeliminować wrogiego strzelca wyborowego wybierano dogodne miejsce naprzeciw niego i wbijano dwa kołki w przedpiersie, w ten sposób że tylko około stopy (30,5 cm) pozostawało odkryte. Do kołków przybijano deskę z rowkiem, który dokładnie pasował do kija lub rączki przymocowanej do głowy manekina. Kij wkładano w rowek, a głowę manekina powoli unoszono nad przedpiersie. Gdy wrogi snajper trafił w głowę, przy wlocie i wylocie pocisku powstawały dwie dziury, jedna z przodu, a druga z tyłu głowy manekina. Głowę zaraz po trafieniu ściągano w dół w jak najbardziej naturalny sposób by nie wzbudzić podejrzeń. Kij na którym głowa była zamontowana, był umieszczany w rowku, ale dokładna wysokość między dwoma okularami peryskopu była niższa niż pozycja, w której znajdował się podczas ostrzału. Następnie dolny okular peryskopu umieszczano naprzeciwko przedniego otworu w głowie, przykładano oko do tylnego otworu i spoglądano w peryskop, którego górny okular znajdował się nad przedpiersiem. Dzięki temu spoglądając wzdłuż toru lotu pocisku, w kierunku przeciwnym do tego, z którego nadleciał, w optycznym środku dwóch otworów było widać niemieckiego strzelca wyborowego, który oddał strzał, lub stanowisko, które go ukrywało. Podczas prób w szkole snajperskiej brytyjskiej 1 Armii zlokalizowano w ten sposób sześćdziesięciu siedmiu snajperów z siedemdziesięciu jeden.

Przypisy

  1. a b c Sniping in France by Major Hesketh-Prichard. All World Wars. . (ang.).

Linki zewnętrzne