System hippodamejski
W dzisiejszym świecie System hippodamejski jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w miejscu pracy czy wpływ na kulturę popularną, System hippodamejski przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W całej historii System hippodamejski odegrał kluczową rolę w ewolucji ludzkości, a jego studia i badania nadal stanowią priorytet dla naukowców, naukowców i specjalistów z różnych dziedzin. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ i znaczenie System hippodamejski, a także konsekwencje, jakie ma na nasze codzienne życie.
 |
Ten artykuł od 2011-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
System hippodamejski to jeden ze sposobów racjonalnego rozplanowania miasta. Jego autorstwo przypisuje się Hippodamosowi z Miletu – greckiemu urbaniście działającemu w V wieku p.n.e. Jednak system ten był stosowany w Jonii już w VII wieku p.n.e., a Hippodamos jedynie rozpowszechnił go w Grecji właściwej.
System uwzględnia warunki naturalne, perspektywiczny rozwój i funkcjonalność miasta. Obszar przyszłego miasta o wyraźnie zakreślonych granicach dzielono głównymi arteriami wytyczonymi wzdłuż osi północ-południe i wschód-zachód na kwartały. W centralnie usytuowanej części miasta lokowano ośrodek administracyjno-handlowy (agora) i kultowy (akropol), pozostałe kwartały zapełniała zabudowa mieszkalna. Miasto uzupełniały np. gimnazjon i teatr. Główne i boczne ulice krzyżowały się pod kątem prostym, tworząc geometryczną regularną siatkę.
Według tych zasad zbudowano m.in. Milet, Priene, Pireus (ok. 475 roku p.n.e.), Aleksandrię, Rodos i grecką kolonię Turioj w Italii.
W okresie hellenistycznym hippodamejski plan miasta znalazł pełne zastosowanie przy zakładaniu licznych Aleksandrii, Seleucji i Antiochii oraz przy przebudowie starych ośrodków miejskich, z których dotychczas najlepiej zostało zbadane Priene.
Przypisy
- ↑ John Julius Norwich: Najwspanialsze miasta w dziejach świata. Wyd. I. Olszanica: Wydawnictwo Bosz, 2009, s. 50. ISBN 978-83-7576-072-9.