W dzisiejszym świecie Surogat to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na codzienne życie ludzi, Surogat stał się powracającym tematem w rozmowach, debatach i dyskusjach we wszystkich obszarach. Dzięki stałej obecności w mediach i sieciach społecznościowych Surogat zdołał przekroczyć granice i kultury, wzbudzając zainteresowanie i niepokój u ludzi w każdym wieku i w każdym stanie. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ i znaczenie Surogat, analizując jego implikacje i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.
Surogat (łac.surrogare, subrogare „wybierać zastępczo kogoś innego”; także: podróbka) – rzecz o charakterze zastępczym, używana jako namiastka, substytut innej rzeczy. Pojęcie to jest używane w odniesieniu do szerokiej gamy obiektów o charakterze materialnym (np. do produktów, substancji). Synonimem słowa „surogat” jest wyraz „erzac”, pochodzący od niemieckiego określenia Ersatz (ersetzen „wyręczyć, uzupełnić, odszkodować, zastąpić”).
Surogat – pojęcie w języku prawniczym
Pojęcie surogatu w języku prawniczym występuje w kilku kontekstach:
o surogacie mówi się w związku z zasadą surogacji, która wyrażona jest np. w art 33 pkt 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Polega ona na tym, że w przypadku istnienia odrębnego majątku małżonków, w miejsce tego, co wyszło z danej masy majątkowej, wchodzi to, co zostało w zamian uzyskane. Surogatem są w tym przypadku przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego.
pojęcie surogatu (i zasada surogacji) występuje również w przypadku bezpodstawnego wzbogacenia (art. 405-414 Kodeksu cywilnego). Surogatem jest w tym przypadku wszystko to, co bezpodstawnie wzbogacony uzyskał w zamian bezpodstawnie uzyskanej korzyści lub jako naprawienie szkody w przypadku zbycia, utraty lub uszkodzenia tej korzyści.
w przypadku następczej niemożliwości świadczenia (art. 475 Kodeksu cywilnego), jeżeli rzecz będąca przedmiotem świadczenia została zbyta, utracona lub uszkodzona, dłużnik ma obowiązek wydać wszystko to, co uzyskał w zamian za tę rzecz albo jako naprawienie szkody – czyli właśnie surogaty. Tutaj również działa zasada surogacji.
o surogacie można też mówić w związku z możliwością funkcjonalnego zastąpienia jednej instytucji przez inną, np. kiedy karę umowną określa się jako surogat odszkodowania.
Rozróżnienie surogatów w kontekście zasady surogacji (1, 2, 3) od surogatów w kontekście funkcjonalnym (4) nie pretenduje do miana jakiegoś ścisłego podziału. Podkreśla ono tylko różne możliwe odcienie znaczenia pojęcia surogatu w języku prawniczym.
Historia
Surogacja produktów pojawiła się na szeroką skalę w okresie I wojny światowej. W wyniku blokady morskiej Niemiec, deficyt surowców, dotychczas importowanych z kolonii, wymusił zamienienie ich produktami zastępczymi, zwłaszcza w zakresie wojskowości. I tak, produkowano bagnety z rękojeściami z tłoczonej blachy, odlewanymi z żeliwa itd. Miało to przyspieszyć produkcję i obniżyć koszty produkcji. W niemieckiej nomenklaturze bagnety te znane są pod nazwą Aushilfsseitengewehr, dosł. bagnet prowizoryczny. Kolekcjonerzy operują jednak pojęciem Ersatzseitengewehr. Poza produkcją dla wojska, na rynku cywilnym z powodu deficytu masła pojawiła się wówczas margaryna, kawa zbożowa uzupełniła podaż prawdziwej, a w 1916 niemieccy inżynierowie opracowali technologię wytwarzania tkanin z papieru, które używano do produkcji odzieży na rynku cywilnym aż do połowy lat 20. XX w. Tkaniny, z których wytwarzano mundury także zmieniły się w wyniku deficytu surowca. Sukno mundurowe domieszkowano także w okresie II wojny światowej tańszymi odpadami sztucznego jedwabiu wiskozowego (rayon waste), którego udział w momentach najgorszego deficytu wełny sięgał 50%.
↑Stiftung Deutsches HistorischesS.D.H.MuseumStiftung Deutsches HistorischesS.D.H., Stiftung Haus der Geschichte der BundesrepublikS.H.G.B.DeutschlandStiftung Haus der Geschichte der BundesrepublikS.H.G.B., Gerade auf LeMO gesehen: LeMO Das lebendige Museum Online , www.dhm.de(niem.).
Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Warszawa 1989, Wydanie XVII rozszerzone;
Prawo cywilne zarys części ogólnej Aleksander Wolter, Jerzy Ignatowicz, Krzysztof Stefaniuk, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 1999, wydanie II zmienione;