Spółgłoska zwarto-szczelinowa
W tym artykule przyjrzymy się fascynującej historii Spółgłoska zwarto-szczelinowa i jej wpływowi na dzisiejszy świat. Od swoich początków do chwili obecnej Spółgłoska zwarto-szczelinowa odegrał kluczową rolę w różnych aspektach społeczeństwa, pozostawiając niezatarty ślad w kulturze, technologii, polityce i wielu innych. Na kolejnych stronach szczegółowo zbadamy, jak Spółgłoska zwarto-szczelinowa ewoluował na przestrzeni czasu, jego wpływ w różnych obszarach oraz sposób, w jaki nadal kształtuje naszą teraźniejszość i przyszłość._Przygotuj się na zanurzenie się w podróż w czasie i odkryj wpływ trwały od Spółgłoska zwarto-szczelinowa.
Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustną i nosową (zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.
Różnica między spółgłoską zwarto-szczelinową a sekwencją spółgłoski zwartej i szczelinowej polega na tym, że w spółgłosce zwarto-szczelinowej element szczelinowy całkowicie zastępuje plozję.
Lista afrykat
- – wargowo-zębowa bezdźwięczna – niemieckie pf
- – dziąsłowa bezdźwięczna – polskie c, włoskie z w wyrazie grazia
- – dziąsłowa dźwięczna – polskie dz, włoskie z w wyrazie mezzo
- – dziąsłowa boczna bezdźwięczna – np. tl w języku nawaho
- – dziąsłowa boczna dźwięczna – dl w języku nawaho
- – zadziąsłowa bezdźwięczna – angielskie ch, czeskie č
- – zadziąsłowa dźwięczna - angielskie j
- – dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna – polskie i serbsko-chorwackie ć
- – dziąsłowo-podniebienna dźwięczna – polskie dź, serbsko-chorwackie đ
- – miękkopodniebienna bezdźwięczna – k w szwajcarskiej odmianie języka niemieckiego
- – języczkowa bezdźwięczna – np. w języku wolof i językach didojskich