Sarna
W tym artykule zostanie poruszony temat Sarna, który był przedmiotem zainteresowania i dyskusji w różnych obszarach. Sarna jest dziś tematem niezwykle aktualnym, ponieważ ma znaczący wpływ na społeczeństwo, kulturę i życie codzienne. W całej historii Sarna odegrał fundamentalną rolę w ewolucji różnych dyscyplin i wyznaczył ważne kamienie milowe w rozwoju człowieka. Dlatego niezwykle ważne jest, aby zagłębić się w jego najważniejsze aspekty, przeanalizować jego wpływ w różnych kontekstach i zbadać przyszłe perspektywy wynikające z jego badań. W tym sensie artykuł ten ma na celu przedstawienie kompleksowej i aktualnej wizji Sarna, aby przyczynić się do zrozumienia i refleksji na temat jego znaczenia we współczesnym świecie.
| Capreolus | |||
| J.E. Gray, 1821 | |||
 Przedstawiciel rodzaju – samiec sarny europejskiej (C. capreolus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
sarna | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Cervus capreolus Linnaeus, 1758 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Sarna (Capreolus) – rodzaj ssaków z podrodziny saren (Capreolinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji – od zachodniej Europy po wschodnie wybrzeże środkowej Azji.
Morfologia
Długość ciała 107–145 cm, długość ogona 1,5–4 cm, wysokość w kłębie 65–94 cm; długość poroża u samców 16–33 cm; masa ciała samic 17–47 kg, samców 20–65 kg.
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1821 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule poświęconym systematyce kręgowców opublikowanym na łamach The London Medical Repository. Na gatunek typowy Gray wyznaczył (oznaczenie monotypowe) sarnę europejską (C. capreolus).
Etymologia
- Capreolus: łac. capreolus ‘dzika koza, kozioł (tj. samiec sarny)’, od capreus ‘dzika koza’; przyrostek zdrabniający -olus.
- Caprea: łac. capreus ‘dzika koza’. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Cervus capreolus Linnaeus, 1758.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki:
- Capreolus capreolus (Linnaeus, 1758) – sarna europejska
- Capreolus pygargus (Pallas, 1771) – sarna syberyjska
Opisano również gatunki wymarłe:
- Capreolus constantini Vislobokova & Kalmykov, 1995 (Azja; pliocen).
- Capreolus curtocerus (Kaup, 1833) (Europa)
- Capreolus cusanoides Kahlke, 2001 (Europa; plejstocen).
- Capreolus suessenbornensis Kahlke, 1956 (Europa; plejstocen).
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b J.E. Gray. A Natural Arrangement of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 307, 1821. (ang.).
- ↑ ICZN. Opinion 258. Rejection for nomenclatorial Purposes of the work by Frisch (J. L.) published in 1775 under the title Das Natur-system der Vierfüssigen Thiere. „Opinions and declarations rendered by the International Commission on Zoological Nomenclature”. 5, s. 55–72, 1954. (ang.).
- ↑ J.L. Frisch: Das Natur-System der vierfüßigen Thiere in. Tabellen, darinnen alle Ordnungen, Geschlechte und Arten, nicht nur mit bestimmenden. Glogau: Christian Friedrich Günther, 1775, s. 3. (niem.).
- ↑ W. Ogilby. On the generic characters of Ruminants. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 4, s. 135, 1836. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 171. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 314. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b S. Mattioli: Family Cervidae (Deer). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 427–428. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Capreolus. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) . Johns Hopkins University Press, 2005. . (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 593. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ a b T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 158, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) . American Society of Mammalogists. . (ang.).
- ↑ I.A. Vislobokova, E. Dmitrieva & N. Kalmykov. Artiodactyls from the Late Pliocene of Udunga, western Trans-Baikal, Russia. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 15 (1), s. 146, 1995. DOI: 10.2307/4523613. (ang.).
- ↑ J.J. Kaup. Vier urweltliche Hirsche des Darmstädter Museum. „Archiv für Mineralogie, Geognosie, Bergbau und Hüttenkunde”. 6, s. 222, 1833. DOI: 10.1515/9783112665985-002. (niem.).
- ↑ H.-D. Kahlke. Neufunde von Cerviden-Resten aus dem Unterpleistozän von Untermaßfeld. „Monographien des Römisch-Germanischen Zentralmuseums Mainz”. 40 (2), s. 461, 2001. (niem.).
- ↑ H.-D. Kahlke: Die Cervidenreste aus den altpleistozänen Ilmkiesen von Suessenborn bei Weimar. Berlin: Akademie-Verlag, 1956, s. 1-31. (niem.).