W dzisiejszym świecie Rzeźba glacjalna stał się tematem coraz większego zainteresowania dużej liczby osób. Od momentu powstania Rzeźba glacjalna wywołał debaty, dyskusje i refleksje w różnych obszarach. Niezależnie od wieku, płci czy wykształcenia, Rzeźba glacjalna zdołał przyciągnąć uwagę odbiorców na całym świecie. Jego wpływ nie ogranicza się do pojedynczego kontekstu, ale rozciąga się na wiele dziedzin, wpływając na sposób, w jaki ludzie myślą, działają i odnoszą się do siebie nawzajem. W tym artykule szczegółowo zbadamy zjawisko Rzeźba glacjalna i jego wpływ na nasze społeczeństwo.
Rzeźba glacjalna – rzeźba terenu, której geneza związana jest z niszczącą, przeobrażającą, transportującą i budującą działalnością lodowców i lądolodów. W wyniku tej działalności powstają formy lodowcowe informujące o charakterze, przebiegu i rozmiarach erozji glacjalnej. Świadectwem erozji glacjalnej są: wygłady, mutony, misy, wanny. Formy świadczące o przeobrażającej działalności lodowca to: kotły lodowcowe, żłoby lodowcowe, doliny wiszące, fieldy lodowcowe. Formy akumulacyjne to: równiny moreny dennej, wały morenowe.
Rozróżniamy: rzeźbę młodoglacjalną i rzeźbę staroglacjalną
Rzeźba glacjalna obejmuje około 80% powierzchni Polski, przy czym rzeźba młodoglacjalna występuje na 35% obszaru kraju – w jego północnej części. Z dawną pokrywą lądolodu wiąże się dzisiejsza wysoczyzna morenowa. W miarę zbliżania się do dawnego czoła lodowca pojawiają się na powierzchni inne formy, jak drumliny, rynny jeziorne i ozy, deniwelacje stają się coraz większe, a wreszcie w strefie dawnego czoła lodowca znajduje się krajobraz pagórkowaty czołowo-morenowy z licznymi jeziorami.