Poprzez jezioro

W tym artykule Poprzez jezioro zostanie szczegółowo przeanalizowany, uwzględniając jego różne aspekty, wpływ i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego początków po obecną ewolucję, zbadane zostaną różne aspekty, które sprawiają, że Poprzez jezioro jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i debatą. Ponadto zbadany zostanie jego wpływ w różnych obszarach, takich jak kultura, polityka, edukacja i technologia. Poprzez tę wyczerpującą analizę staramy się przedstawić wszechstronną wizję Poprzez jezioro, aby wzbogacić wiedzę na ten temat i zachęcić do krytycznej refleksji na temat jego roli we współczesnym świecie.
Poprzez jezioro
Преку езерото
Gatunek

dramat

Data premiery

1997

Kraj produkcji

Macedonia Północna
Polska

Język

macedoński
albański

Czas trwania

102 min

Reżyseria

Antonio Mitriceski

Scenariusz

Antonio Mitriceski
Tashko Georgijevski

Główne role

Ekrem Ahmeti
Nikola Ristanovski
Agnieszka Wagner

Muzyka

Gheorghe Zamfir

Zdjęcia

Bartłomiej Maj

Scenografia

Ivan Bartling

Kostiumy

Elena Donceva

Montaż

Mirosława Garlicka
Małgorzata Ostrowska

Produkcja

Studio Filmowe Logos
Vardar Film
TVP

Poprzez jezioro (mac. Преку езерото, ang. Across the Lake) – macedońsko-polski dramat filmowy z 1997 roku w reżyserii Antonio Mitriceskiego.

Debiut reżyserski Antonio Mitriceskiego. Film nawiązuje do wydarzeń z życia Koco Topencarova i jego żony Eleny, mieszkających nad Jeziorem Ochrydzkim.

Fabuła

Młody Macedończyk Konstantin Boczwarow spotyka w Ochrydzie Macedonkę, Elenę Zlatarową, mieszkającą w albańskiej Korczy. Wzajemna fascynacja przypada na dramatyczny rok 1948, kiedy dochodzi do zerwania Jugosławii z krajami bloku komunistycznego. Granice zostają zamknięte i dwoje kochanków nie może się spotykać ze sobą. Konstantin decyduje się dla Eleny przepłynąć jezioro w małej łódce. W czasie sztormu traci orientację i zostaje odnaleziony na albańskim brzegu przez starego rybaka. Przez władze albańskie przybysz zostaje potraktowany jako szpieg, torturowany i skazany na obóz pracy. W obozie spędził 40 lat. Po jego opuszczeniu odnajduje Elenę i zaczyna z nią wspólne życie. Konstantin dostaje pracę w Tiranie, na świat przychodzi ich córka, ale żyją w biedzie, co wpływa negatywnie na relacje w rodzinie. Coraz częściej pragnie powrócić do rodzinnej Macedonii. W czasie próby ucieczki z Albanii zostaje schwytany i ponownie osadzony w obozie. Tym razem bardzo rzadko może widzieć Elenę. Po wielu latach, stary i schorowany opuszcza obóz i przyjeżdża do Eleny, do Korczy. Ich córka, Donka, jest dorastającą dziewczyną. We trójkę jadą do Ochrydy, gdzie zaczęła się ich miłość.

Obsada

Nagrody

  • MFF w Kijowie
    • nominacja do głównej nagrody dla filmu długometrażowego
  • MFF w Kairze
    • nominacja do Złotej Piramidy za reżyserię

Linki zewnętrzne