Otwór ślepy (język)

W dzisiejszym świecie Otwór ślepy (język) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy znaczenie na polu akademickim, Otwór ślepy (język) przyciągnął uwagę szerokiego grona odbiorców. Na przestrzeni lat wywołało debaty, doprowadziło do badań i dało początek różnym teoriom, które próbują wyjaśnić jego rolę i znaczenie w różnych kontekstach. W tym artykule przyjrzymy się bliżej Otwór ślepy (język) i spróbujemy zrozumieć jego różne aspekty oraz jego głęboki wpływ na współczesny świat.
Na grafice przedstawiony, w rzucie od tyłu, trzon języka (Tongue), nagłośnia (Epiglottis), górna część krtani i okoliczne tkanki. Widoczny tylny odcinek bruzdy granicznej (Sulcus terminalis), w kształcie litery V, na szczycie tworzący otwór ślepy (Foramen caecum).

Otwór ślepy (łac. foramen cecum) – w anatomii człowieka zagłębienie położone w linii pośrodkowej ciała na granicy trzonu i nasady języka.

Otwór ślepy leży ku tyłowi, tuż za pośrodkową brodawką okoloną, będąc elementem bruzdy granicznej – dobrze widocznej w życiu zarodkowym, a z wiekiem coraz słabiej zaznaczonej. Późniejszy otwór ślepy jest pierwotnie ujściem przewodu tarczowo-językowego.

Przypisy

  1. a b Budowa ogólna języka. W: Adam Bochenek: Anatomia człowieka. Przerobili i uzupełnili: S. Hiller, W. Łasiński, M. Reicher, S. Zawistowski, Z. Zegarska; Pod redakcją Wiesława Łasińskiego. Wyd. IV. T. II (Trzewa.). Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1992, s. 96. ISBN 83-200-1556-1.