Operacja Dragoon
Dziś chcemy zagłębić się w fascynujący świat Operacja Dragoon. Niezależnie od podejścia, Operacja Dragoon zawsze budził zainteresowanie i ciekawość ludzkości. Niezależnie od tego, czy był przedmiotem badań, postacią historyczną, czy inspiracją do kreatywności, Operacja Dragoon odcisnął swoje piętno na świecie w niewyobrażalny sposób. Na przestrzeni dziejów był przedmiotem debat, analiz i podziwu, uznawany za punkt odniesienia w różnych kontekstach. W tym artykule zbadamy różne aspekty Operacja Dragoon, próbując rzucić światło na jego znaczenie i wpływ na różne aspekty ludzkiego życia.
| II wojna światowa, front zachodni i kampania śródziemnomorska | |||
 Gen. Jean de Lattre de Tassigny podczas wizytacji oddziałów francuskich w wyzwolonej Marsylii, 29 sierpnia 1944 r. | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
potrzeba odciążenia wojsk alianckich walczących na północy Francji | ||
| Wynik |
zwycięstwo aliantów | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Francji  | |||
| 43°13′37,5″N 6°39′42,0″E/43,227083 6,661667 | |||
Operacja Dragoon (z ang. „wymusić, zdominować”, wstępnie nazwana Anvil – „kowadło”) – aliancka operacja desantowa w południowej Francji podczas II wojny światowej, przeprowadzona 15 sierpnia 1944 roku. W operacji uczestniczyły wojska amerykańskie, francuskie, brytyjskie oraz kanadyjskie.
Historia
Nazwa operacji jest wynikiem braku realizacji koncepcji Winstona Churchilla, który chciał utworzyć „drugi front” poprzez lądowanie na Bałkanach. Z planami brytyjskiego premiera nie zgadzali się Franklin Delano Roosevelt i Charles de Gaulle, którzy obstawiali przy koncepcji lądowania na południu Francji. Operacja miała nosić kryptonim Anvil (z ang. „kowadło”). Churchill ostatecznie przystał do tego planu, jednak zażartował, że ze względu na to, że został do niego przymuszony, powinno zmienić się przydomek operacji na Dragoon („wymusić, zdominować”). Planiści alianccy potraktowali jednak poważnie słowa Churchilla i zmienili nazwę operacji.
Operacja desantowa poprzedzona była nalotami bombowymi na drogi, mosty, lotniska i pozycje artylerii niemieckiej. W noc poprzedzającą desant rozpoczął się ostrzał artyleryjski przez okręty alianckie wzdłuż 40-milowego odcinka frontu. Siły morskie podzielono na cztery zespoły uderzeniowe: „Camel”, „Delta”, „Alpha” i „Sitka”. Pierwsze trzy zespoły desantowały się na kontynencie, a grupa „Sitka” zaatakowała wyspy Port-Cros i Levant celem zniszczenia baterii nadbrzeżnej. Jednocześnie z morską operacją desantową, 448 samolotów i 408 szybowców transportowych lądowało w pobliżu Le Muy.
Lądowanie odbyło się na odcinku wybrzeża między Cannes a Tulonem i zakończyło się sukcesem aliantów. Plaże zostały zdobyte bez większego oporu. Następnie alianci ruszyli w kierunku północnym, zachodnim i wschodnim. W wyniku tych działań wyzwolili m.in. 28 sierpnia Marsylię.
Galeria
-
Niemieckie działo obrony wybrzeża w południowej Francji -
Flota inwazyjna u wybrzeży Francji -
Lądowanie na plażach -
Plan operacji -
Rozmieszczenie zespołów uderzeniowych -
Obiekt niemieckiej linii obronnej południowego wybrzeża Francji (Südwall)
Przypisy
- ↑ Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Lampart, 1995, s. 330. ISBN 83-902554-7-2.