Oficer (wojsko)

W tym artykule zbadamy różne aspekty Oficer (wojsko) i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od historycznych początków po dzisiejsze znaczenie – przeanalizujemy różne aspekty, które sprawiają, że Oficer (wojsko) jest tematem interesującym szerokie grono odbiorców. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy ekonomiczne, społeczne, kulturowe i polityczne implikacje Oficer (wojsko), w celu zrozumienia jego wpływu na współczesny świat. Podobnie zanurzymy się w debatach i kontrowersjach, które pojawiły się wokół tego tematu, biorąc pod uwagę różne perspektywy i opinie, aby zapewnić pełny przegląd jego znaczenia. Dołącz do nas w tej wycieczce po Oficer (wojsko) i odkryj jego znaczenie już dziś!

Oficer armii chińskiej

Oficer (z łac. officialis) − żołnierz posiadający stopień wojskowy co najmniej podporucznika (lub równorzędny) pełniący najczęściej funkcję dowódcy.

Oficerowie mogą również zajmować inne stanowiska jak np. instruktora, wychowawcy szeregowych i podoficerów, pilota lotnictwa wojskowego, członka sztabu lub innej instytucji wojskowej (sędziego sądu wojskowego, lekarza, kapelana itp.).

Podział

Z reguły wyróżnia się 3 kategorie stopni oficerskich:

Pod względem stosunku do służby wojskowej wyróżnia się:

  • oficerów zawodowych – pełniących czynną służbę wojskową jako dobrowolnie podjętą pracę (zawód).
  • oficerów rezerwy – pełniących służbę wojskową w rezerwie, obowiązanych na wezwanie do odbywania ćwiczeń wojskowych oraz w przypadku mobilizacji lub wojny pełnienia służby czynnej.
  • oficerów zwolnionych od powszechnego obowiązku wojskowego – przeniesionych w stan spoczynku ze względu na wiek lub niezdolność do pełnienia służby czynnej.

Podział ten może jednak różnić się w zależności od systemu przyjętego w armii danego państwa. Przykładowo w polskich siłach zbrojnych wyróżnia się ponadto oficerów dyplomowanych, którzy ukończyli studia wyższe na określonej przepisami uczelni.

W Wojsku Polskim

W XVIII wieku oraz w ludowym Wojsku Polskim (1943−1957) najniższym stopniem oficerskim był stopień chorążego. Natomiast po 1957 r. oraz we współczesnym Wojsku Polskim najniższym stopniem oficerskim jest podporucznik. Współcześnie wszyscy oficerowie służby czynnej Wojska Polskiego są żołnierzami zawodowymi i tworzą korpus oficerów zawodowych.

Na pierwszy stopień oficerski żołnierz jest pasowany szablą przez generała w czasie uroczystej promocji oficerskiej w nawiązaniu do tradycji rycerskiej. Dawniej otrzymywał szablę, aktualnie w marynarce i lotnictwie kordzik. Mianowanemu żołnierzowi na pierwszy stopień oficerski wystawia się akt mianowania w formie patentu oficerskiego.

Stopień oficerski w Polsce jest dożywotni. Utrata lub obniżenie stopnia oficerskiego może nastąpić na skutek:

  • rezygnacji z posiadania obywatelstwa polskiego
  • utraty praw publicznych
  • zastosowania przez sąd środka karnegodegradacji lub obniżenia posiadanego stopnia

Uwagi

  1. officialis − urzędowy od officium − grzeczność; powinność; służba; funkcja; urząd.
  2. Odpowiednikiem „podporucznika” w Wojsku Polskim jest zazwyczaj „porucznik” w innych armiach.

Przypisy

Bibliografia

  • Mała Encyklopedia Wojskowa (K-Q). T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.