Mieczysław Obiedziński

Mieczysław Obiedziński

generał broni
Data i miejsce urodzenia	15 maja 1920 Tajenko
Data i miejsce śmierci	3 września 1993 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Stanowiska	Główny Kwatermistrz WP 1970–1985, wiceminister obrony narodowej 1976–1985.
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Mieczysław Obiedziński (ur. 15 maja 1920 w Tajenku, zm. 3 września 1993 w Warszawie) – generał broni Wojska Polskiego, główny kwatermistrz WP 1970-1985, wiceminister obrony narodowej 1976-1985.

Do 1939 skończył 4 klasy gimnazjum w Augustowie, 1939-1941 uczył się w sowieckiej „dziesięciolatce”. W czerwcu 1941 deportowany na sowiecki Daleki Wschód, gdzie pracował w kołchozie. W maju 1943 wstąpił do 1 DP. im. T. Kościuszki. Skończył szkołę oficerską w Riazaniu ze stopniem podporucznika i został oficerem kwatermistrzostwa 3 Dywizji Piechoty. Przebył szlak bojowy na froncie niemieckim od Pilicy przez warszawską Pragę, Bydgoszcz, Kołobrzeg do Berlina.

Po wojnie od 3 VI 1945 do 31 III 1948 brał udział w walkach z podziemiem w okolicach Lubaczowa, Jarosławia, Tomaszowa Lubelskiego, Biłgoraja, Hrubieszowa i Zamościa. Kwatermistrz grupy operacyjnej i p.o. kwatermistrza zgrupowania, od 2 XI 1946 kwatermistrz dywizji w stopniu kapitana, a od lipca 1947 majora. W kwietniu 1948 usunięty ze służby i prawdopodobnie aresztowany.

W kwietniu 1950 powrócił do służby i kierował wydziałami, a w latach 1954-1957 był zastępcą szefa Departamentu Żywnościowego MON. W drugiej połowie 1954 był uczestnikiem Misji Polskiej przy Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru w Kambodży. 1957-1960 ukończył studia w Akademii Sztabu Generalnego, a w 1965 został inżynierem technologii rolno-spożywczej. 16 X 1964 został szefem sztabu Głównego Kwatermistrzostwa WP, a w latach 1970-1985 był głównym kwatermistrzem WP. Generał brygady od jesieni 1965 (nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa Edward Ochab, generał dywizji od jesieni 1970 (nominację wręczył mu przewodniczący Rady Państwa marszałek Polski Marian Spychalski). W 1976 został wiceministrem obrony narodowej. Jesienią 1977 awansowany do stopnia generała broni (nominację wręczył mu I sekretarz Komitetu Centralnego PZPR Edward Gierek). Po przeniesieniu w stan spoczynku w grudniu 1985 był w latach 1987-1990 Konsulem Generalnym PRL w Mińsku na Białorusi.

Działacz PZPR, w latach 1980-1986 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR.

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera BII-12-8).

• Order Virtuti Militari V klasy (1968)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1971)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1969)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
• Order Sztandaru Pracy I klasy (1978)
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1968)
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie, 1945 i 1947)
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” (1945)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal za Warszawę 1939–1945
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1966)
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1958)
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1973)
• Złota Odznaka „Za Zasługi dla Obrony Cywilnej”
• Złoty Medal „Za zasługi dla Ligi Obrony Kraju”
• Złota Odznaka „Za zasługi w obronie granic PRL”
• Złota Odznaka „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego”
• Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1976)
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”
• Odznaka Grunwaldzka
• Złota odznaka honorowa Naczelnej Organizacji Technicznej (1968)
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I stopnia (1973)
• Złota Odznaka im. Janka Krasickiego (1974)
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1977)
• Odznaka „Za zasługi dla województwa ostrołęckiego” (1979)
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1975)
• Medal pamiątkowy „Zasłużonemu dla Pomorskiego Okręgu Wojskowego”
• Odznaka „Zasłużony dla Śląskiego Okręgu Wojskowego”
• Medal pamiątkowy „Za zasługi dla Warszawskiego Okręgu Wojskowego”
• Medal „Zasłużonemu dla Lotnictwa”
• Medal „Za zasługi dla Wojsk Obrony Powietrznej Kraju”
• Medal „Za Zasługi dla Marynarki Wojennej”
• Medal Sztabu Generalnego WP „Amor Patriae Suprema Lex”
• Medal pamiątkowy Wojskowej Akademii Medycznej (1973)
• Medal 100 lat ruchu robotniczego w Polsce (1982)
• Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR) (1968)
• Order Przyjaźni Narodów (ZSRR) (1973)
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR)
• Medal „Za zdobycie Berlina” (ZSRR)
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
• Odznaka „25-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1970)
• Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1975)
• Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1985)
• Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal „Za umacnianie braterstwa broni” (ZSRR, 1980)
• Order Czerwonej Gwiazdy (Czechosłowacja)
• Medal „Za umacnianie Przyjaźni Sił Zbrojnych” II stopnia (Czechosłowacja) (1970)
• Medal Braterstwa Broni Kuba (1983)
• Złoty Medal Braterstwa Broni (NRD) (1973)
• Order Czerwonego Sztandaru (Węgry) (1977)
• Złoty Medal Braterstwa Broni (Bułgaria) (1980)
• Medal Przyjaźni (Wietnam) (1977)
• Medal Wyzwolenia I klasy (Wietnam) (1977)
• Order Zasługi Wojskowej I klasy (1985, Wietnam)

• Włodzimierz Dymidas (red.), Album pamiątkowy Klubu Oficerów Rezerwy "Riazańczycy", Warszawa: Agencja Presspol, 1983, OCLC 255132041 .
• H.P. Kosk – Generalicja polska, tom II, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2001.
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom III: M–S, Toruń 2010.