Massif de la Lauzière
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o Massif de la Lauzière. Od jego początków do dzisiejszego znaczenia, przeanalizujemy, w jaki sposób Massif de la Lauzière wpłynął na różne obszary i był tematem zainteresowania wielu osób. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w danej dziedzinie, czy dopiero zaczynasz interesować się Massif de la Lauzière, tutaj znajdziesz szczegółowe i aktualne informacje, które pomogą Ci lepiej zrozumieć ten temat. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie na temat Massif de la Lauzière, abyś mógł mieć pełniejszą i wzbogacającą wizję tego tematu. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Massif de la Lauzière!
Widok ze szczytu Petit Arc
Massif de la Lauzière (wł. Massiccio della Lauzière) to grupa górska w Alpach Zachodnich. Leży we wschodniej Francji, w regionie Rodan-Alpy (departament Sabaudia. Nazwa grupy pochodzi od jej najwyższego szczytu Grand Pic de la Lauzière, który osiąga 2829 m.
Najwyższe szczyty:
- Grand Pic de la Lauzière 2829 m,
- Gros Villan 2746 m,
- Grande Cantine 2700 m,
- Aiguille de la Balme 2696 m,
- Pic du Rognolet 2656 m,
- Roche Noire 2581 m,
- Pointe Saint-Jacques 2531 m,
- Frettes 2527 m,
- Rocher de Sarvatan 2510 m,
- Pointe de Combe Bronsin 2499 m,
- Grand Arc 2484 m,
- Mont Bellacha 2483 m,
- Grande Muraille 2462 m,
- Pic de Lacha 2436 m,
- Mont de la Perrière 2436 m,
- Roc Rouge 2375 m,
- Petit Arc 2365 m,
- Pointe des Marmottes Noires 2339 m,
- Roche Bénite 2297 m,
- Rocher du Vieux 2256 m,
- Grand Mas 2235 m.
Przypisy
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, ss. 138 i 139; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. .
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. .
Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.
Bibliografia
- Sergio Marazzi. Atlante Orografico delle Alpi. SOIUSA. Pavone Canavese (TO), Priuli & Verlucca editori, 2005.