W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Kwitnący ogród, temat, który przez lata budził zainteresowanie i debatę. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zbadamy wszystkie istotne i kontrowersyjne aspekty związane z Kwitnący ogród. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne perspektywy i interpretacje dotyczące Kwitnący ogród, zagłębiając się w jego implikacje i konsekwencje. Podobnie zagłębimy się w najnowsze badania i postępy, które poczyniono w odniesieniu do Kwitnący ogród, zapewniając zaktualizowaną i kompletną wizję tego ekscytującego tematu.
Autor | |
---|---|
Data powstania |
1888 |
Medium | |
Wymiary |
92,0 × 73,0 cm |
Miejsce przechowywania | |
Lokalizacja |
Autor | |
---|---|
Data powstania |
1888 |
Medium | |
Wymiary |
72,0 × 91,0 cm |
Miejsce przechowywania | |
Miejscowość | |
Lokalizacja |
Kwitnący ogród – obraz olejny namalowany w 2 wersjach przez holenderskiego malarza Vincenta van Gogha w lipcu 1888 podczas jego pobytu w Arles:
Opis obrazu Kwitnący ogród zawarł van Gogh w liście napisanym do brata Theo 8 sierpnia 1888 roku. Określił go jako mały namalowany w orientacji pionowej przydomowy ogródek, którego roślinność odznacza się zadziwiającymi kolorami: dalie są intensywnie ciemnopurpurowe; podwójny rząd kwiatów jest z jednej strony różowy i zielony, z drugiej pomarańczowy i prawie bezlistny. Pośrodku ogrodu widoczna jest biała, karłowata dalia i mały granatowiec z przeważnie jaskrawymi, rudawo-pomarańczowymi kwiatami i z czerwono-zielonymi owocami. Poza tym w ogrodzie rosną wysokie trzciny oraz błękitno-zielone i szmaragdowe figowce. Ziemia ogrodu jest szara. W oddali widać błękitne niebo i białe domy z zielonymi oknami i czerwonymi dachami, oświetlone rano przez słońce, zaś wieczorem zanurzone w cieniu rzucanym przez figowce i trzciny.
Natomiast obraz Kwitnący ogród ze ścieżką opisał w liście do siostry Willeminy z dnia 31 lipca 1888 roku. Obraz, szeroki prawie na metr, wypełniają na pierwszym planie maki i inne czerwone kwiaty rosnące pośród zieleni, za nimi rozciąga się grządka z hiacyntami, a dalej kolejno grządka pomarańczowych i żółtych aksamitek afrykańskich, za nimi białe i żółte kwiaty, goździk i bez, ciemnofioletowa driakiew, czerwone pelargonie i słoneczniki, drzewo figowe, oleander i winorośl, a na końcu czarne cyprysy na tle niskich, białych domów z pomarańczowymi dachami i delikatnego, zielono-błękitnego skrawka nieba. Artysta nie malowałem pojedynczego kwiatu, ale przedstawił całą feerię kolorów: czerwieni, żółci, oranżu, zieleni, błękitu i fioletu. Ukazując jedne na tle innych, uzyskał efekt taki jak w naturze