Klaus-Heiner Lehne

Obecnie Klaus-Heiner Lehne jest w centrum uwagi wielu osób. Jego znaczenie w różnych aspektach znacznie wzrosło, wywołując debaty, badania i liczne opinie na ten temat. Temat ten cieszy się dużym zainteresowaniem ogółu społeczeństwa, ponieważ w jakiś sposób wpływa na codzienne życie ludzi. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Klaus-Heiner Lehne, jego ewolucji w czasie i jego wpływowi w różnych obszarach. Podobnie przeanalizujemy, w jaki sposób Klaus-Heiner Lehne zyskuje dziś na znaczeniu i jakie są konsekwencje jego znaczenia w różnych obszarach.

Klaus-Heiner Lehne
Ilustracja
Klaus-Heiner Lehne (2014)
Data i miejsce urodzenia

28 października 1957
Düsseldorf

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Partia

Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP

Klaus-Heiner Lehne (ur. 28 października 1957 w Düsseldorfie) – niemiecki polityk i prawnik, poseł do Parlamentu Europejskiego IV, V, VI i VII kadencji, prezes Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w latach 2016–2022.

Życiorys

Studiował prawo, fizykę i filozofię na uniwersytetach w Düsseldorfie, Fryburgu Bryzgowijskim, Kolonii oraz Bonn. W latach 80. zdał państwowe egzaminy prawnicze I i II stopnia.

Od 1984 do 1992 był radnym Düsseldorfu. Następnie przez dwa lata sprawował z ramienia Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej mandat posła do Bundestagu.

W 1994 z listy CDU został wybrany deputowanym do Parlamentu Europejskiego. Od tego czasu skutecznie ubiegał się o reelekcję w każdych kolejnych wyborach (w 1999, 2004 i 2009). Objął funkcję koordynatora grupy Europejskiej Partii Ludowej w Komisji Prawnej. Złożył mandat w 2014 na kilka miesięcy przed końcem kadencji w związku z powołaniem w skład Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. We wrześniu 2016 został wybrany na prezesa tej instytucji, zastępując Vítora Manuela da Silvę Caldeirę. We wrześniu 2019 powołany na drugą trzyletnią kadencję, kończąc pełnienie tej funkcji w 2022.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.

Przypisy

Bibliografia