W tym artykule zagłębimy się w temat Karpacka Brygada WOP, ponieważ jest to aspekt, który stał się ostatnio bardzo istotny. Z różnych perspektyw Karpacka Brygada WOP wywarł wpływ na społeczeństwo i wywołał debaty w różnych obszarach. Dlatego istotne jest szczegółowe zbadanie implikacji i konsekwencji, jakie niesie za sobą Karpacka Brygada WOP, a także przeanalizowanie możliwych rozwiązań lub alternatyw. Dodatkowo odniesiemy się do różnych opinii ekspertów w danej dziedzinie, którzy podkreślą istotne aspekty, które pomogą lepiej zrozumieć znaczenie Karpacka Brygada WOP w naszej obecnej rzeczywistości.
Sformowana jako 3 Karpacka Brygada WOP na bazie 3 Brygady WOP na podstawie zarządzenia MSW nr 075/58 z 22 kwietnia 1958. Sztab brygady stacjonował w Nowym Sączu. W 1961 dowództwo miało kryptonim Nokturn.
W 1962 wprowadzono nowy plan mobilizacyjny PM–62. Zakładał on na wypadek wojny znaczne rozwiniecie jednostki. Zgodnie z etatem czasu „P”, na dzień 1 lipca 1965 Brygada liczyła 1201 żołnierzy, a etat czasu „W” przewidywał 3030 żołnierzy. W ramach zadań mobilizacyjnych jednostka formowała 2 zapasowy batalion WOP i komendę garnizonu Nowy Sącz z plutonem ochrony.
W 1976, przechodząc na dwuszczeblowy system dowodzenia, rozformowano bataliony Wojsk Ochrony Pogranicza: Sanok, Nowy Sącz, Nowy Targ i Żywiec, podporządkowując strażnice WOP bezpośrednio pod sztab dowódcy brygady. W ich miejsce utworzono placówki zwiadu i kompanie odwodowe. Jednocześnie brygada zmieniła nazwę na Karpacka Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza.
W lipcu 1983 w strukturach Karpackiej Brygady WOP odtworzono bataliony graniczne WOP w: Sanoku i Nowym Targu, w strukturach których funkcjonowały strażnice WOP.
Karpacka Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza funkcjonowała do 15 maja 1991.
Zarządzeniem nr 012 Komendanta Głównego Straży Granicznej z 7 maja 1991 w sprawie rozwiązania jednostek WOP oraz utworzenia jednostek organizacyjnych Straży Granicznej Minister Spraw Wewnętrznych polecił z dniem 16 maja 1991 rozwiązać Karpacką Brygadę WOP w Nowym Sączu istniejącej według etatu nr 44/086 o stanie osobowym na okres „W” 1497 żołnierzy i 57 pracowników cywilnych oraz na okres „P” 1041 żołnierzy i 64 pracowników cywilnych. Na jej bazie powstał oddział Straży Granicznej: Karpacki Oddział Straży Granicznej. Oddziałowi została przydzielona nazwa związana z regionem, w którym działała.
Zarządzeniem nr 012 Komendanta Głównego Straży Granicznej z 7 maja 1991 w sprawie rozwiązania jednostek WOP oraz utworzenia jednostek organizacyjnych Straży Granicznej Minister Spraw Wewnętrznych polecił z dniem 16 maja 1991 rozwiązać Orkiestrę Reprezentacyjną WOP w Nowym Sączu istniejącą według etatu nr 44/0122 o stanie osobowym na okres „W” 57 żołnierzy oraz na okres „P” 57 żołnierzy. Na jej bazie powstała Orkiestra Reprezentacyjna SG w Nowym Sączu.
Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
Grzegorz Goryński. Plany mobilizacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza okresu zimnej wojny – zadania na rzecz MON. „Biuletyn Historyczny Muzeum Marynarki Wojennej”. 36/2021, 2021. Gdynia: Muzeum Marynarki Wojennej. ISSN0137-5539.
Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza (1945–1991). Krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
Tadeusz Jarmoliński: Kontrola ruchu granicznego w Polsce w latach 1945–1990. Warszawa–Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej im. Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 92; 75-531 Koszalin, 2013.
Grzegorz Goryński: Trudne początki – nieznane dokumenty dotyczące narodzin Straży Granicznej i ruchu związkowego. W: Biuletyn 1–2/2012. T. Z historii ochrony granic. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej, 2012, s. 153–204. (pol.).