W dzisiejszym świecie Epipremnum złociste stał się tematem szerokiego zainteresowania. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w branży zawodowej, Epipremnum złociste przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i każdej kulturze. Biorąc pod uwagę niezliczone opinie i perspektywy dotyczące Epipremnum złociste, niezwykle ważne jest dokładne przeanalizowanie jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Epipremnum złociste, aby zapewnić szeroki i pełny przegląd tego tematu. Od jego powstania po możliwy przyszły rozwój, przyjrzymy się Epipremnum złociste pod różnymi kątami, aby zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie.
Gatunek znany jest pod wieloma łacińskimi nazwami, na początku XXI wieku uznawany był za odmianę Epipremnum pinnatum 'Aureum', pod koniec XX wieku zaliczany był do rodzaju rafidofora (Rhaphidophora aurea – rafidofora złocista lub r. złota), a wcześniej do rodzaju scindapsus (Scindapsus aureus – scindapsus złocisty lub s. złoty). Obecnie nadal roślinę tę określa się potocznie nazwą scindapsus.
Morfologia
Pokrój
Pnącze przyczepiające się do drzew za pomocą korzeni przybyszowych. W swoim naturalnym środowisku osiąga długość do 16 m. Pędy są silne, lekko żebrowane. Uprawiany w mieszkaniach może osiągnąć długość 5 m i więcej. W ciągu roku w mieszkaniu jego pędy przyrastają na długość rocznie o 30–45 cm.
Ulistnienie skrętoległe. Liście pojedyncze, całobrzegie, długoogonkowe, jajowate do jajowato-lancetowatych, ostro zakończone, sercowate u nasady, silnie błyszczące, zielone lub charakterystycznie plamiste i smugowane żółtymi lub jasnozielonymi plamami, u niektórych odmian całkowicie jasne, żółtawozielone. W nasadach występują resztki pochwy liściowej. Liście są głównymi walorami ozdobnymi tej rośliny.
Zebrane w kolby o długości do 17 cm i grubości do 3 cm. Są one osłonięte nieco krótszymi od kolby zielonkawo-kremowymi pochwami kwiatowymi. Roślina kwitnie obficie, ale tylko w warunkach tropikalnych. Uprawiana w mieszkaniach nie zakwita.
'Aureus' – odmiana z cytrynowożółtymi lub kremowożółtymi pstrymi wzorami i przebarwieniami na ciemnozielonym tle liści oraz ciemnozielonych lub cytrynowożółtych łodygach.
'Marble Queen' – odmiana z ciemnozielonymi, nakrapianymi, pstrymi wzorami i przebarwieniami na kremowobiałym tle liści oraz kremowobiałych lub jasnozielonych łodygach.
'N-Joy' – odmiana z kremowobiałymi wzorami i przebarwieniami na ciemnozielonym tle liści oraz o ciemnozielonych łodygach. Odmiana o lekko pomarszczonych liściach, nieco mniejszych niż liście pozostałych odmian.
'Neon' – odmiana o jednolicie, cytrynowożółtych lub cytrynowozielonych liściach oraz cytrynowożółtych lub cytrynowozielonych łodygach. U tej odmiany mogą sporadycznie wystąpić przebarwienia w postaci niewielkich, ciemnozielonych wzorów na liściach.
'Jade' – odmiana o jednolicie, ciemnozielonych liściach oraz ciemnozielonych łodygach.
Uprawa
Roślina w palmiarniCharakterystyczna żeberkowana łodygaRoślina przy pionowym słupkuOdmiana 'Neon' o żółtych liściach
Wymagania. Roślina jest łatwa w uprawie. Przy prawidłowej pielęgnacji może rosnąć w mieszkaniu 10 lat i dłużej. Temperatura pokojowa jest dla niej odpowiednia. Może rosnąć w półcieniu, ale przy dobrym oświetleniu jej liście ładniej się wybarwiają. Nie lubi nadmiaru wody, powoduje on pojawianie się brązowych plam na liściach. Często przyczyną obumierania rośliny jest właśnie nadmierne podlewanie. Ze względu na to, że jest to pnącze, musi być prowadzone przy podporach, np. na pionowym słupku lub poziomo rozpiętej żyłce. Jako podłoże wystarcza jej zwykła ziemia do roślin doniczkowych. Nie lubi częstego przesadzania. Roślina nadaje się do uprawy hydroponicznej.
Sposób uprawy. Latem podlewa się co 4–5 dni, zimą co 7–8, dopiero wtedy, gdy ziemia w doniczce już przeschnie. Dobrze jest natomiast spryskiwać liście letnią wodą. Zakurzone czyści się mokrą szmatką. Przez lato raz w miesiącu nawozi się rozcieńczonymi nawozami wieloskładnikowymi, zimą rzadziej. Przycięcie wierzchołka pędu spowoduje, że roślina bardziej się rozkrzewi.
Rozmnażanie. Bardzo łatwo rozmnaża się z sadzonek pędowych, najlepiej ukorzeniają się one w wodzie, przy temperaturze 18–21 °C.
David Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1997. ISBN 83-09-01559-3. Brak numerów stron w książce
