wieś | |
Budynek urzędu gminy w Drużbicach | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) | |
Strefa numeracyjna |
44 |
Kod pocztowy | |
Tablice rejestracyjne |
EBE |
SIMC |
0538283 |
Położenie na mapie gminy Drużbice | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego | |
Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego | |
51°27′46″N 19°24′00″E/51,462778 19,400000 |
Drużbice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Drużbice.
W 1943 Niemcy wprowadzili nazwę okupacyjną Druschfeld.
W Drużbicach znajduje się Szkoła Podstawowa im. Tadeusza Kościuszki. Nieopodal ceglany budynek, w którym szkoła mieściła się w okresie międzywojennym.
W latach 1954–1961 wieś należała do gromady Gręboszew, po przeniesieniu siedziby i zmianie nazwy gromady należała i była siedzibą władz gromady Drużbice. Od reformy w 1973 r. wieś należy i jest siedzibą gminy Drużbice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Miejscowość leży nad rzeką Grabią, ma 565 mieszkańców.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 485.
Z Drużbic pochodził szlachecki ród Drużbickich h. Nałęcz. Na przełomie XIV i XV w. wieś należała do Stanisława z Drużbic, sprawującego urząd pisarza ziemskiego sieradzkiego. W XVI w. jej właścicielami byli Stanisław i Dorota Drużbiccy. W 1587 wieś stanowiła własność Piotra Drużbickiego, którego żoną została Elżbieta z Boboleckich, wdowa po Stanisławie Kłodzińskim. Z tego też rodu wywodził się urodzony w Drużbicach słynny jezuita i asceta, Kasper Drużbicki.
W XVIII w. miejscowość należała do Trzebickich. Zofia Trzebicka, bratanica biskupa krakowskiego Andrzeja Trzebickiego, wyszła za mąż za Piotra Kobierzyckiego. Kolejnymi dziedzicami Drużbic byli: ich syn Remigian, wnuk Józef i prawnuk, Jan Kobierzycki, podczaszy sieradzki. Po nim majątek został odziedziczony przez jego syna Adama, szambelana króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
W XIX w. dobra Drużbice składały się z wsi i folwarku Drużbice, wsi Kobyłki, Kazimierzów, Teofilów i Stoki oraz osady młynarskiej Zalepa. Majątek ten liczył 1343 mórg. W jego skład wchodziła także gorzelnia i młyn wodny. W 1905 roku właścicielem majątku w Drużbicach był Aleksander Stokowski.
Parafia Drużbice istniała już na początku XVI w. W czasach staropolskich należała do dekanatu szadkowskiego i archidiecezji gnieźnieńskiej. Do parafii należały miejscowości: Drużbice, Bukowie (obecnie Górne i Dolne), Chynów, Głupice, Głupiecka Wólka (obecnie Wola Głupicka), Gręboszów, Hucisko, Huta, Kącik, Kobełki Mniejsze (obecnie Kobyłki), Mzurki, Russowy (obecnie Rasy), Wadłów (obecnie Wadlew) i Rzędła (obecnie Żądło) oraz miejscowości już nieistniejące: Bartyzel, Franek, Kargolin. Obecnie parafia św. Rocha w Drużbicach należy do dekanatu dłutowskiego i archidiecezji łódzkiej.
Do XVIII w. w Drużbicach stał kościół drewniany. W drugiej połowie XVIII w. wzniesiono nowy, także z drewna (fundowany przez Jana Kobierzyckiego). W 1900 r. wzniesiono według projektu Kornelego Szrettera murowany kościół św. Rocha, w stylu neogotyckim, istniejący do dzisiaj. Nieopodal kościoła cmentarz, na którym zachowało się kilka starszych nagrobków i kaplica.
W czasach staropolskich dwóch plebanów tej parafii pochodziło z rodu Drużbickich.