W dzisiejszym świecie
Dialog przed prefacją stał się bardzo istotnym tematem. Wywierając znaczący wpływ na różne aspekty społeczeństwa,
Dialog przed prefacją przykuł uwagę wielu ekspertów i uczonych pragnących zrozumieć jego wpływ i implikacje. Od momentu powstania do chwili obecnej
Dialog przed prefacją wywołał debaty, dyskusje i refleksje w różnych obszarach, w tym w polityce, ekonomii, kulturze i technologii. W tym artykule szczegółowo zbadamy zjawisko
Dialog przed prefacją, analizując jego pochodzenie, obecny rozwój i możliwe przyszłe trendy.
Dialog przed prefacją – mówiony lub śpiewany dialog celebransa z wiernymi podczas Eucharystii (mszy św.), poprzedzający prefację.
Tekst
Oryginalny tekst łaciński
|
Polskie tłumaczenie
|
V: Dominus vobiscum.
|
K: Pan z wami.
|
R: Et cum spiritu tuo.
|
W: I z duchem Twoim.
|
V: Sursum corda.
|
K: W górę serca.
|
R: Habemus ad Dominum.
|
W: Wznosimy je do Pana.
|
V: Gratias agamus Domino Deo nostro.
|
K: Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
|
R: Dignum et iustum est.
|
W: Godne to i sprawiedliwe.
|
Geneza
Dialog ten występuje na początku prefacji rozpoczynającej starożytną modlitwę eucharystyczną, zwaną Kanonem rzymskim. Należy on do najstarszych formuł liturgicznych tej modlitwy, zachowaną jeszcze tylko w liturgii eucharystii egipskiej. Według takich historyków liturgii jak Louis Bouyer czy Dom Gregory Dix, dialog ten jest bez wątpienia pochodzenia semickiego i jest jednym ze świadectw paschalnego charakteru wczesnej Eucharystii. Trzeci wers jest zapisem pierwotnego dziękczynienia (dosł. (gr.) eucharistía).
Dialog ten został także zachowany w liturgii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP (w formie niewiele odbiegającej).
Przypisy
Bibliografia
- Bouyer L.: Eucharist. Theology and Spirituality of the Eucharistic Prayer. Notre Dame, Indiana: University of Notre Dame Press, 1968, s. 484.
- Dix, Dom G.: The Shape of the Liturgy. Wyd. 2 (przejrzane). Londyn: A & C Black Publishers Ltd, 1993, s. 784. ISBN 0-7136-0389-5.