Świat jest pełen cudownych i zaskakujących rzeczy, które otaczają nas każdego dnia. Od niesamowitego piękna natury po głębię ludzkiego umysłu, David Moorcroft był przedmiotem fascynacji i badań na przestrzeni wieków. Niezależnie od tego, czy jest to nazwisko dobrze znane w historii, aktualny temat czy ważna data, David Moorcroft ma znaczący wpływ na nasze życie w taki czy inny sposób. W tym artykule będziemy dalej badać David Moorcroft i odkrywać jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
David Moorcroft w 2008 | |||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
David Robert Moorcroft OBE (ur. 10 kwietnia 1953 w Coventry) – angielski lekkoatleta, średnio- i długodystansowiec, były rekordzista świata w biegu na 5000 metrów, dwukrotny medalista mistrzostw Europy.
Zajął 7. miejsce w finale biegu na 1500 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu. Reprezentując Anglię zwyciężył na tym dystansie na Igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1978 w Edmonton, wyprzedzając Filberta Bayi z Tanzanii i Johna Robsona ze Szkocji. Startując w barwach Wielkiej Brytanii zdobył brązowy medal w tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze za swym rodakiem Steve’em Ovettem i Eamonnem Coghlanem z Irlandii.
Później skoncentrował się na bieganiu na dłuższych dystansach. Odpadł w półfinale biegu na 5000 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie. Zwyciężył w tej konkurencji w finale pucharu Europy w 1981 w Zagrzebiu.
7 lipca 1982 podczas Bislett Games w Oslo ustanowił rekord świata w biegu na 5000 metrów czasem 13:00,41. Zdobył brązowy medal na tym dystansie na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach za Thomasem Wessinghage z Republiki Federalnej Niemiec i Wernerem Schildhauerem z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Jako reprezentant Anglii zwyciężył w biegu na 5000 metrów na Igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1982 w Brisbane, wyprzedzając swego rodaka Nicka Rose’a i Petera Koecha z Kenii. zajął 14. miejsce w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles.
Był mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 1500 metrów w 1978 i wicemistrzem na tym dystansie w 1976, a także halowym mistrzem w tej konkurencji w 1976.
Po zakończeniu kariery zawodniczej był działaczem sportowym. Od 1997 do 2007 kierował UK Athletics. W 1983 został Kawalerem (MBE), a w 1998 Oficerem Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE).