Buchwałowszczyzna (Pelikszty)
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Buchwałowszczyzna (Pelikszty), temat, który z biegiem czasu wzbudził zainteresowanie i ciekawość niezliczonych osób. Buchwałowszczyzna (Pelikszty) to element obecny w różnych aspektach życia codziennego, od historii po naukę, poprzez sztukę i kulturę. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Buchwałowszczyzna (Pelikszty) jest tematem wartym szczegółowego omówienia i analizy. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zanurzymy się w podróż pełną odkryć i wiedzy, która pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie i znaczenie Buchwałowszczyzna (Pelikszty) w otaczającym nas świecie.
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 54°02′05″N 27°07′00″E/54,034722 27,116667
| |
Buchwałowszczyzna – dawny futor. Obecnie część Pelikszt na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wołożyńskim, w sielsowiecie Raków.
Historia
W czasach zaborów zaścianek w gminie Raków, w powiecie mińskim, w guberni mińskiej Imperium Rosyjskiego. W 1870 roku należał do dóbr Giniewicze.
W latach 1921–1945 futor leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie stołpeckim, a od 1927 w powiecie mołodeckim, w gminie Raków.
W 1931 w 4 domach zamieszkiwało 17 osób.
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Rakowie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Rakowie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Rakowie.
Uwagi
- ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w (1921–1922), w (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).
Przypisy
- ↑ zaścianek Buchwałowszczyzna, zaścianek na mapie (powiat mołodeczański, województwo wileńskie) , www.radzima.net .
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 30.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 124.