Benedykt XII
W obecnym kontekście Benedykt XII stał się istotnym tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem szerokiego spektrum społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na polu zawodowym, Benedykt XII przykuł uwagę ludzi w różnym wieku, kulturach i zawodach. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Benedykt XII, od jego początków do dzisiejszej pozycji. Przeanalizujemy jego znaczenie, implikacje oraz to, jak ukształtowało lub będzie kształtować otaczający nas świat. Niezależnie od Twojej wcześniejszej wiedzy na temat Benedykt XII, ten artykuł dostarczy Ci cennych informacji i zachęci do zastanowienia się nad jego znaczeniem w Twoim życiu.
| Jacques Fournier | ||
| Papież Biskup Rzymu | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Papież | ||
| Okres sprawowania |
1334-1342 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Pontyfikat |
20 grudnia 1334 | |
Benedykt XII, łac. Benedictus XII, właśc. Jacques Fournier OCist (ur. ok. 1280-1285 w Saverdun, zm. 25 kwietnia 1342 w Awinionie) – papież w okresie od 20 grudnia 1334 do 25 kwietnia 1342, cysters.
Życiorys
Pochodził ze skromnego środowiska, jego ojciec był prawopodobnie młynarzem. Karierę duchowną rozpoczął w zakonie cystersów w Boulbonne. Studiował na uniwersytecie paryskim, gdzie otrzymał tytuł magistra teologii. W 1317 został biskupem Pamiers, a dziesięć lat później kardynałem. Sprawował też urząd inkwizytora w Langwedocji i zajmował się nadużyciami seksualnymi i herezją tamtejszego kleru.
Po śmierci Jana XXII najbardziej oczywistym kandydatem był Jean-Raymond de Comminges, który jednak odmówił złożenia obietnicy, że nie przeniesie Stolicy Piotrowej z powrotem do Rzymu. Z tego powodu jego kandydatura została odrzucona, natomiast wybrano Jacques’a Fourniera jako trzeciego papieża niewoli awiniońskiej.
Na początku pontyfikatu zreorganizował kurię i przeprowadził surową kontrolę wydatków (m.in. zmniejszył opłaty za wydawanie dokumentów). Określił także nowe, surowe zasady dla mnichów cysterskich, franciszkańskich i benedyktyńskich. Nie mógł się jednak wyzwolić spod wpływów dworu francuskiego, o czym może świadczyć fakt, że nie przeniósł się do Rzymu. Wkrótce potem rozpoczął budowę pałacu w Awinionie a także mianował pięciu francuskich kardynałów.
Na arenie międzynarodowej był mniej skuteczny – nie zapobiegł wybuchowi wojny stuletniej pomiędzy Anglią a Francją. Pomimo że początkowo był bliski porozumienia i zniesienia interdyktu z króla Niemiec, Ludwika IV, to nie udało się tego osiągnąć, gdyż sprzeciwili się temu król Francji Filip VI i król Neapolu Robert I.
Poprzez swoich wysłanników rozstrzygnął na korzyść Korony Królestwa Polskiego spór z zakonem krzyżackim w procesie warszawskim w 1339. Kazimierz Wielki uzyskał jego przychylność obietnicą zrzeczenia się na korzyść papiestwa połowy należnej mu od Zakonu Krzyżackiego sumy, wynikającej z wyroku sądowego z 1321.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 303-306. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d e Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 110. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ SEDE VACANTE 1334. California State University, Northridge. . (ang.).
- ↑ Norbert Delestowicz, Wojciech Lorek, Robert Tomczak: Poczet wielkich mistrzów krzyżackich w Malborku 1309—1457. Kraków: Avalon, 2018, s. 79. ISBN 978-83-7730-277-4.
Bibliografia
- Pope Benedict XII. Catholic Encyclopedia. . (ang.).
- ISNI: 0000000123691690
- VIAF: 36914465
- ULAN: 500314191
- LCCN: n85088928
- GND: 118508903
- BnF: 11891183k
- SUDOC: 026717506
- SBN: SBLV104620
- NLA: 61540883
- NKC: mzk2002157163
- BNE: XX4612474
- NTA: 069532591
- BIBSYS: 1026468
- CiNii: DA14444308
- PLWABN: 9810603080605606
- NUKAT: n2009093506
- J9U: 987007272499505171
- CANTIC: a10462983
- WorldCat: lccn-n85088928