Andrij Hułyj-Hułenko
 Andrij Hułyj-Hułenko. Zdjęcie po aresztowaniu przez bolszewików | |
 generał-chorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1886 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1926 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Andrij Ołeksijowycz Hułyj-Hułenko (ukr. Андрій Олексійович Гулий-Гуленко; ur. 1886 w Nowoarchangielsku, zm. po 1926) – generał-chorąży Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Odessie, a następnie Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Puławach (ówcześnie urzędowo Nowa Aleksandria). Po wybuchu I wojny światowej skierowany do wojsk inżynieryjnych Imperium Rosyjskiego, gdzie służył do 1917, awansując do stopnia sztabskapitana.
W 1917 dowodził oddziałem inżynieryjnym wojsk Centralnej Rady, następnie organizował front południowy.
W 1919 dowodził oddziałami walczącymi z machnowcami. Podczas I pochodu zimowego dowodził Dywizją Zaporoską, a od listopada 1921 besarabską grupą armii URL, walczącą wspólnie z wołyńską grupą Jurka Tiutiunnyka podczas II pochodu zimowego.
Później przemycał na Ukrainę broń w celu wywołania antybolszewickiego powstania, został aresztowany przez bolszewików w Odessie 19 lipca 1922 i skazany na 10 lat więzienia. Ostatnie wiarygodne informacje o nim pochodzą z 29 stycznia 1926, kiedy przebywał w więzieniu o zaostrzonym rygorze.
Bibliografia
- Гулий-Гуленко Андрій w: Енциклопедія історії України: Т. 2. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2004, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2, s.251.