221 Eskadra Bombowa

W dzisiejszym świecie 221 Eskadra Bombowa to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Od lat 221 Eskadra Bombowa jest powracającym tematem w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Z biegiem czasu 221 Eskadra Bombowa zyskał na znaczeniu i znaczeniu, stając się aktualnym tematem, który w dalszym ciągu budzi kontrowersje i dyskusje. Dlatego istotne jest głębsze zgłębienie tego tematu i przeanalizowanie jego różnych aspektów, aby zrozumieć jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
221 Eskadra Bombowa
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

III 1939

Rozformowanie

IX 1939

Dowódcy
Pierwszy

por. obs. Zygmunt Sokołowski

Obecny

kpt.pil. Józef Rawicz-Szabuniewicz

Organizacja
Dyslokacja

lotnisko Okęcie
lotnisko Małaszewicze

Rodzaj wojsk

lotnictwo

Podległość

220 dywizjon bombowy

221 eskadra bombowapododdział lotnictwa bombowego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W marcu 1939 przystąpiono do formowana 221 eskadry bombowej. Jednostka weszła w skład 220 dywizjonu bombowego 1 pułku lotniczego i stacjonowała na lotnisku Okęcie. Personel latający stanowili obserwatorzy, piloci i strzelcy samolotowi przesunięci z eskadr rozwiązanego I dywizjonu liniowego 1 pułku lotniczego. Wyposażenie eskadry stanowiły samoloty „Łoś” i kilka bombowców LWS-4 „Żubr”. W czerwcu 1939 eskadra została przesunięta na lotnisko Małaszewicze. Z zapisu w zeszycie ewidencyjnym ppor. obs. Zygmunta Pluty wynika, że rzut powietrzny 220 dyonu bombowego przemieścił się do Małaszewicz 24 sierpnia 1939.

Tam eskadra uzupełniona została grupą absolwentów Szkoły Podchorążych Lotnictwa.

Ponieważ 220 dywizjon bombowy nie osiągnął przed wybuchem wojny zdolności bojowej, w czasie działań wojennych eskadra stanowiła jedynie zaplecze kadrowo-sprzętowe dla walczących dywizjonów bombowych „Łosi”.

1 września 1939 z eskadry odeszły dwie załogi w celu uzupełnienia X dywizjonu bombowego. Tego samego dnia podczas czwartego, popołudniowego, nalotu na Bazę Małaszewicze zostały lekko uszkodzone dwa „Łosie” należące do 221 eskadry.

Podprucznik Pluta relacjonował:

17 września 1939 r. d-ca por. obs. Sobański w związku z wkroczeniem bolszewików do Polski wydał oficerom rozkaz przedzierania się na własną rękę do Stanisławowa a w razie niezastania tam bazy do Francji. Od 17 września jedzie w kierunku Stanisławowa rowerem wraz z kolegą z eskadry ppor. Czesławem Dejem, dojechali do Brodów, następnie pociągiem z grupą żołnierzy z zamiarem dojechania do Lwowa. Na stacji kolejowej Krasne Ukraińcy wykręcili szyny i ostrzelali wyładowujący się transport. Wykonaliśmy natarcie na stacje kolejową, której jednak nie zdobyliśmy, bo Ukraińcy sprowadzili bolszewików. Pod ogniem ckm, artylerii i czołgów wycofaliśmy się w kierunku lasów, skąd daliśmy pozostałym żołnierzom rozkaz przedzierania się grupami do Lwowa. Ja z ppor. Dejem w ubraniach cywilnych przedzieraliśmy się do Stanisławowa. W Bursztynowie aresztowali nas bolszewicy, którym zwialiśmy następnego dnia i 23 września osiągnęliśmy m. Stanisławów, zajęty przez bolszewików, w myśl rozkazom ruszyłem w kierunku granicy węgierskiej z zamiarem przedarcia się do Francji. 25 września 39 r. granicę węgierską przekroczyłem za st. kolejową Woronienka, zgłosiłem się na strażnicy węgierskiej, skąd autem dojechałem do Kerszmezo. W Kereszmezo żandarmeria węgierska dołączyła mnie i kolegę do transportu naszych żołnierzy.

Żołnierze eskadry

Dowódcy eskadry
Stopień Imię i nazwisko Okres pełnienia służby
kpt. pil. Józef Rawicz-Szabuniewicz (III 1939)
por. obs. Zygmunt Sokołowski (III 1939 – VIII 1939)
kpt. pil. Józef Rawicz-Szabuniewicz (1 VIII 1939 – IX 1939)
Personel latający
  • zastępca dowódcy eskadry – kpt. obs. Czesław Jagodziński †1940 Charków
  • oficer taktyczny – por. obs. Roman Kazimierz Sobański (brat Michała) †1940 Katyń
  • oficer techniczny – ppor. tech. Paweł Łaszkiewicz
  • starszy obserwator – por. obs. Eugeniusz Domański
  • obserwator – por. obs. Tadeusz Izydor Rylski
  • por. obs. Jerzy Zbroja (od 18 IX 1939 w sowieckiej niewoli)
  • ppor. obs. Czesław Dej
  • ppor. pil. Lucjan Brzostowski †17 IX 1939
  • ppor. pil. Leszek Kamiński (od 18 IX 1939 w sowieckiej niewoli)
  • ppor. obs. Zygmunta Pluta
  • ppor. obs. Józef Władysław Długosz †1940 Katyń
  • ppor. pil. Michał Sobański †1940 Katyń
  • kpr. strz. rtg. Józef Matusiak
  • st. szer. strz. J. Kołodzik
  • kpr. Stefan Pietrzak †17 IX 1939
  • szer. Józef Czarnocki †17 IX 1939

Uwagi

  1. Cynk 1990 ↓, s. 142, samoloty te nie były później ewakuowane i pozostały w Małaszewiczach.
  2. Cynk 1990 ↓, s. 180, tu jako ppor. Sabanicki, członek załogi „Łosia” nr 72.125.

Przypisy

  1. a b c Pawlak 1989 ↓, s. 109.
  2. a b c d Pawlak 1989 ↓, s. 110.
  3. a b c Pluta ↓.
  4. Cynk 1990 ↓, s. 140.
  5. Pawlak 1989 ↓, s. 136-142.
  6. a b c d e f Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 776.
  7. Józef Rawicz-Szabuniewicz. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. ..
  8. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 178.
  9. a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 579.
  10. Eugeniusz Domański. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. ..
  11. Tadeusz Izydor Rylski. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. ..
  12. Jerzy Zbroja. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. ..
  13. a b c d Cynk 1990 ↓, s. 181.
  14. Czesław Dej (Dey). Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. ..
  15. Pluta ↓, Fotokopia zeszytu ewidencyjnego ppor. Zygmunta Pluty.
  16. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 105.
  17. a b Cynk 1990 ↓, s. 180.

Bibliografia