W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Łesia Ukrainka i jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa. Od swoich początków po wpływ na różne obszary życia codziennego, Łesia Ukrainka przyciąga uwagę badaczy, ekspertów i osób w każdym wieku. Poprzez szczegółową analizę zajmiemy się różnymi aspektami otaczającymi Łesia Ukrainka, od jego znaczenia historycznego po wpływ na współczesną kulturę. Podobnie zbadamy różne perspektywy istniejące wokół Łesia Ukrainka, oferując wszechstronną wizję, która pozwala czytelnikowi zrozumieć znaczenie i złożoność tego tematu, który jest dziś tak istotny.
Imię i nazwisko |
Łarysa Petriwna Kosacz-Kwitka |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
25 lutego 1871 |
Data i miejsce śmierci |
1 sierpnia 1913 |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
Łarysa Petriwna Kosacz-Kwitka | |
Korczak | |
Rodzina | |
---|---|
Ojciec | |
Matka | |
Mąż | |
Łesia Ukrainka (ukr. Леся Українка), właśc. Łarysa Petriwna Kosacz-Kwitka (ukr. Лариса Петрівна Косач-Квітка), herbu Korczak (ur. 13 lutego?/25 lutego 1871 w Nowogrodzie Wołyńskim (Zwiahlu), zm. 19 lipca?/1 sierpnia 1913 w Surami) – ukraińska poetka, pisarka i krytyczka literacka.
Urodziła się w rodzinie prawnika Petra Kosacza herbu Korczak i pisarki Olhi Kosacz (Ołena Pcziłka). Jej wujem był ukraiński językoznawca i historyk Mychajło Drahomanow. Wykształcenie zdobyła w domu, gdyż od dzieciństwa chorowała na gruźlicę kości. Debiutowała w 1884 roku dwoma wierszami opublikowanymi w lwowskim czasopiśmie „Zoria” („Gwiazda”). Oprócz licznych wierszy, tomy: Na kryłach piseń („Na skrzydłach pieśni”, 1893), Dumy i mriji („Myśli i marzenia”, 1899), Widhuky („Recenzje”, 1902), opublikowała również kilkanaście dramatów. Jej twórczość była odbiciem silnych emocji i duchowego niepokoju, a jednocześnie wiary w zwycięstwo dobra i sprawiedliwości. Czując się spadkobierczynią kultury europejskiej, często nawiązywała do starożytności, a także do współczesnych sobie prądów literatury zachodniej. W jej dziełach wyraźnie widoczne są rysy symbolizmu. Za najdoskonalszy z utworów Łesi Ukrainki uważa się dramat poetycki Lisowa pisnia (Pieśń lasu).
Jako krytyczka literacka, Łesia Ukrainka opublikowała szereg artykułów poświęconych historii i współczesności literatury europejskiej, w tym polskiej. Jest również autorką licznych przekładów na język ukraiński, m.in. Homera, Heinego, Hugo, Byrona i Mickiewicza.
Była opozycyjnie nastawiona wobec władzy carskiej, przynależała do organizacji marksistowskich na Ukrainie. W 1902 dokonała przekładu Manifestu komunistycznego Karola Marksa na język ukraiński, za co pozostawała pod dozorem policyjnym.
W 1901 zmarł jej pierwszy narzeczony Serhij Merżynski. Pod koniec życia wyszła za mąż za etnologa Kłymenta Kwitkę, związek ten jednak – jako mezalians – nie został zaakceptowany przez jej matkę. W tym samym czasie do gruźlicy dołączyła choroba nerek. Łesia Ukrainka zmarła podczas pobytu w sanatorium w Surami (obecnie Gruzja). Jej grób znajduje się na cmentarzu Bajkowa w Kijowie.
Główna, centralna ulica Łucka nosi imię Łesi Ukrainki. Jej podobizna znajduje się na banknocie 200 hrywien.