Willem Dorel

Tegenwoordig is Willem Dorel een onderwerp dat grote belangstelling en impact in de samenleving genereert. Of het nu vanwege zijn historische relevantie, zijn impact op de volksgezondheid, zijn invloed op de populaire cultuur of zijn relevantie op zakelijk gebied is, Willem Dorel heeft de aandacht getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. Vanaf zijn oorsprong tot zijn evolutie vandaag de dag is Willem Dorel het onderwerp geweest van debatten, analyses en studies die de reikwijdte en betekenis ervan proberen te begrijpen. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Willem Dorel onderzoeken en de invloed ervan op verschillende aspecten van ons leven.

Willem Dorel (Fransː Guillaume Dorel) ( ? - 1174) was heer van Botroun, een leenschap in het graafschap Tripoli. Hij werd in latere charters ook aangeduid als Willem I van Botroun.

Halverwege de 12e eeuw volgde hij de uit de Provence afkomstige ridder Raymond van Agoult op als heerser van Botroun. Hun verwantschap is tot op de dag van vandaag nog onbekend gebleven. Men denkt aan de zoon van een zwager of bastaardzoon.

Willem huwde met Stephanie van Milly, een dochter van Hendrik van Milly, heer van Petra. Ze kregen samen een dochter genaamd Cecilia Dorel.

Toen Dorel in 1174 overleed, bekommerde zijn leenheer Raymond III van Tripoli zich persoonlijk over de erfopvolging en het feit dat Willems dochter Cecilia een huwelijkskandidaat moest krijgen. Raymond was van plan om zijn trouwe volgeling, de vlaamse ridder Geraard de Ruddervoorde aan haar uit te huwelijken en hem ook met het leenschap te belenen. Echter kwam er een Pisaanse koopman genaamd Plivano die 10,000 byzantijnse solidus betaalde aan Raymond III, om met Cecilia te mogen huwen. Zo Huwde Plivanus met Cecilia en werd leenheer van Botroun. Gerard de Ruddervoorde bleef hierdoor ongehuwd en sloot zich kort daarna aan bij de Tempelier orde, waar hij later het zelfs tot grootmeester schopte.

Referenties

  • Wilhelm Heyd: Geschichte des Levantehandels im Mittelalter. J.G. Cotta, Stuttgart 1879, Seite 354 f.
  • Charles D. du Cange: Les familles d'outre-mer. 1869. Nachdruck: Burt Franklin, New York 1971, ISBN 0833709321, Seite 257 ff. (französisch)