In het onderstaande artikel wordt Max Frisch vanuit verschillende perspectieven behandeld, met als doel een alomvattend beeld van dit onderwerp te geven. Vanaf de oorsprong en geschiedenis, via de relevantie ervan vandaag, tot mogelijke toekomstige implicaties, wil dit artikel een compleet overzicht bieden van Max Frisch. De verschillende facetten ervan zullen worden geanalyseerd, de verschillende interpretaties ervan zullen worden onderzocht en de controverses eromheen zullen worden besproken. Daarnaast zullen de implicaties die Max Frisch heeft in verschillende contexten worden onderzocht en zullen reflecties en meningen van experts in het veld worden gepresenteerd. Zonder enige twijfel zal dit artikel proberen licht te werpen op Max Frisch en de impact ervan op de samenleving.
Max Frisch | ||
---|---|---|
Algemene informatie | ||
Volledige naam | Max Rudolf Frisch | |
Geboren | 15 mei 1911 Zürich, Zwitserland | |
Overleden | 4 april 1991 Zürich, Zwitserland | |
Nationaliteit | Zwitsers | |
Beroep | schrijver, architect |
Max Frisch (Zürich, 15 mei 1911 – aldaar, 4 april 1991) was een Zwitsers architect en romanschrijver.
Frisch wordt geboren als zoon van de architect Franz Bruno Frisch en Karolina Bettina Wildermuth. Tijdens zijn schooldagen begint Max al met het schrijven van korte toneelstukken die nooit echt gespeeld worden. In 1930 schrijft Max zich in aan de Universiteit van Zürich om daar Duitse literatuur en kunstgeschiedenis te studeren.
Zijn eerste roman verschijnt uiteindelijk in 1934 en heet Jürg Reinhart en wordt in 1936 opnieuw uitgegeven als Die Schwierigen. Andere bekende prozawerken zijn Homo faber uit 1957 en Mein Name sei Gantenbein uit 1964. In 1936 schrijft Max zich in voor de Architectenopleiding aan de Hogeschool van Zürich en studeert 5 jaar lang om in 1941 zijn diploma in architectuur te behalen.
Tot de verplichte schoollectuur in Duitsland behoort zijn toneelstuk Andorra, dat in 1961 verscheen en over antisemitisme en massapsychologie handelt. Het is een relatief statisch 'Stück in zwölf Bildern', dat een aantal niet mis te verstane vragen met betrekking tot schuld, het besef en de onderkenning ervan, op poignante wijze oproept.
Verder is vooral in Nederland zijn stuk Herr Biedermann und die Brandstifter zeer bekend. Oorspronkelijk was het bedoeld als radiohoorspel (1955) en later is het bewerkt voor toneel (1958).
In 1958 ontving Max Frisch de Georg-Büchner-Preis.
Max Frisch overleed na een langdurig ziekbed op bijna 80-jarige leeftijd.