Tegenwoordig is
Hans Andringa een veelbesproken onderwerp over de hele wereld. Van zijn impact op de samenleving tot zijn invloed op de populaire cultuur,
Hans Andringa heeft de aandacht van miljoenen mensen getrokken. Door de geschiedenis heen is
Hans Andringa het onderwerp geweest van debat, onderzoek en analyse op verschillende gebieden. De relevantie ervan heeft de grenzen overschreden en heeft een groeiende belangstelling voor het onderzoek ervan gegenereerd. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten van
Hans Andringa en de impact ervan op de moderne wereld onderzoeken. Vanaf de oorsprong tot de evolutie ervan zal dit artikel de verschillende aspecten van
Hans Andringa en de invloed ervan op de hedendaagse samenleving behandelen.
Lodewijk Hans Andringa (Rotterdam, 12 november 1948) is een Nederlands beeldend kunstenaar, actief geweest als graficus, schilder en docent aan de Willem de Kooning Academie te Rotterdam.[1] Andringa werkte voort in de traditie van Antoon Derkzen van Angeren.[2]
Levensloop
Geboren en getogen in Rotterdam, studeerde Andringa van 1966 tot 1971 aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam. Hij was een leerling van Toon Wegner.
Na zijn afstuderen vestigde Andringa zich als beeldend kunstenaar in Rotterdam. In 1987 begon hij daarnaast als docent autonoom aan de Willem de Kooning Academie, en docent beeldende technieken en kunstgeschiedenis aan de Academie voor Bouwkunst te Rotterdam. Na zijn pensionering verhuisde hij in 2011 naar Dordrecht.[1]
Andringa verwierf enige nationale bekendheid met zijn grafische werk mede door zijn vele exposities in het land. In de jaren 1980 maakte hij ook grafisch werk voor het literaire werk van o.a. J.M.A. Biesheuvel, Hans Bouma, Lévi Weemoedt, Jan Eijkelboom[3] en Pablo Neruda. In een artikel over zijn werk in het Vrije Volk in 1989 verwoordde hij de essentie van zijn werk als volgt: "Ik probeer met een minimum aan beeld een maximum aan emotie op te roepen."[4]
Exposities, een selectie
- 1983. Lijnbaancentrum, Rotterdam.[5]
- 1989. Grafiek nu 8 & poezie, grafiekbiënnale, het Singer Museum.[6]
- 2011. Graphos Biënnale, nieuwe ontwikkelingen in de grafiek met werk van o.a. Hans Andringa, Inez Odijk en Francine Steegs. Kruithuis, Den Bosch.[7]
Publicaties, een selectie
- Andringa, Hans. Grafiek Hans Andringa : uit de collectie Benjamin van den Bos. 1996.
- Hans Andringa en Otto Egberts, Beelden in de verte. 's-Hertogenbosch: Ansgar Editions, 2010.
- Andringa, Hans. Een zachte ruis : Hans Andringa 40 jaar grafiek. Duo/Duo, 2010.
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ a b Biografische gegevens bij het RKD-Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis
- ↑ Hans Walgenbach & Hugo Bongers. "Interview met Hans Andringa, oud docent grafiek Willem de Kooning Academie in Rotterdam." 'Puntkomma.' (2), 2014. Gearchiveerd op 4 juni 2023.
- ↑ Jessica Voeten, "Van Boeken en Schrijvers," NRC Handelsblad. Rotterdam, 13-01-1984. Geraadpleegd op Delpher op 23-05-2019.
- ↑ Joost van den Hooff. "De gelaagde huid van Hans Andringa," Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad. Rotterdam, 25-05-1989. Geraadpleegd op Delpher op 23-05-2019.
- ↑ Kees Bakker, "Kunstenaars vertellen hun eigen verhaal." De waarheid. Amsterdam, 26-07-1983. Geraadpleegd op Delpher op 23-05-2019.
- ↑ Jan Bart Klaster, "Overrompelende grafiek nu levendiger dan ooit," Het Parool. Amsterdam, 05-12-1990. Geraadpleegd op Delpher op 23-05-2019.
- ↑ "Exposities", de Volkskrant, 9 juni 2013.