D52a (hunebed)

Tegenwoordig is D52a (hunebed) een onderwerp op ieders lippen. Van de impact ervan op de samenleving tot de invloed ervan op de economie: var1 is op verschillende terreinen een cruciaal discussiepunt geworden. Met een groeiende belangstelling voor dit onderwerp is het belangrijk om je te verdiepen in de verschillende aspecten ervan en de relevantie ervan vandaag de dag te begrijpen. In dit artikel zullen we D52a (hunebed) grondig onderzoeken en de rol ervan in verschillende contexten analyseren. Vanaf de oorsprong tot de mogelijke gevolgen ervan zullen we ons verdiepen in het belang van het begrijpen van D52a (hunebed) in het huidige landschap. Ga met ons mee op deze tour door D52a (hunebed) en ontdek de impact ervan op onze samenleving!

D52a is een verdwenen hunebed in het Wapserveld bij Diever, dat in 1735 werd gesloopt. Er is nu alleen een heuvel overgebleven. Deze dekheuvel wordt Pottiesbargien ("het Potjesbergje") genoemd, er is namelijk zeer veel aardewerk gevonden. De dekheuvel is gereconstrueerd, om te laten zien hoe het hunebed in het landschap lag[1].

Aan de andere kant van Diever ligt het door Van Giffen gerestaureerde hunebed D52.

Sloop van het hunebed

Jan Hendriks en Hendrik Jans uit Steenwijk dienden een verzoek in om de stenen te rooien, waarop de Staten van Drenthe toestemming gaven[2].

Onderzoek

Van Giffen onderzocht de overblijfselen in 1929, het was volgens zijn onderzoek een relatief groot hunebed geweest. Het hunebed had acht paar draagstenen.

J.N. Lanting onderzocht de overblijfselen in 1988. Er werden namelijk na het onderzoek door Van Giffen nog steeds scherven en vuursteen gevonden.[3] Tijdens het onderzoek van Lanting werden 15.800 scherven gevonden.