In het artikel van vandaag gaan we dieper in op Bertrada van Laon, een relevant onderwerp dat de afgelopen tijd de aandacht van veel mensen heeft getrokken. In deze tekst zullen we verschillende aspecten van Bertrada van Laon analyseren, van de oorsprong ervan tot de impact ervan op de hedendaagse samenleving. We zullen ons onderdompelen in de geschiedenis ervan, de implicaties ervan op verschillende gebieden onderzoeken en nadenken over het belang ervan in de huidige context. Bertrada van Laon is een spannend onderwerp dat het verdient om vanuit verschillende perspectieven te worden behandeld. Daarom stellen we voor om in dit artikel een brede en verrijkende visie op deze kwestie te bieden. Ga met ons mee op deze fascinerende ontdekkingstocht!
Bertrada | ||
---|---|---|
720-783 | ||
Eugène Oudiné: Berthe au Grand Pied, 1848. Jardin du Luxembourg, Parijs, in de reeks beeldhouwwerken Reines de France et Femmes illustres.
| ||
Koningin-gemalin van Frankrijk | ||
Periode | 751-768 | |
Opvolger | Himiltrude | |
Vader | Caribert van Laon |
Bertrada van Laon, ook wel bekend als Bertha met de Grote Voet (mei 720 – 12 juli 783) was een Frankische koningin. Ze was een dochter van Charibert van Laon. Volgens een legende was zij echter de dochter van Floris ende Blancefloer. Bertrada van Laon dankt haar bijnaam aan het lied Li Romans de Berte aux grands pieds van de Franse troubadour Adenes Le Roi. Ze kreeg deze bijnaam vermoedelijk omdat ze een klompvoet had.
In 740 trouwde ze met Pepijn de Korte, als zijn tweede vrouw. Door te nauwe verwantschap waren er jaren nodig voordat de kerk het huwelijk erkende. In 762 wilde Pepijn haar verstoten, maar dat mislukte door verzet van de paus. Bertrada was een belangrijke adviseur van haar man en volgde hem op zijn veldtochten. Na zijn dood verloor Bertrada haar titel van koningin en woonde zij aanvankelijk een tijd bij haar zoon Karel.
Ze probeerde de vrede tussen haar zoons Karel en Karloman te bewaren. Zo arrangeerde ze in 770 het tweede huwelijk van Karel met de dochter van koning Desiderius der Longobarden, veelal Desiderata genaamd, en dit als onderdeel van een politiek evenwicht dat ze trachtte te scheppen tussen de broers, de Longobarden, Beieren en de paus. In haar pro-Longobardische politiek kon Bertrada op de steun rekenen van een deel van de Frankische adel. Die zagen in Bertrada's demarches voor een "rustige" zuidgrens van het Frankenrijk een beveiliging. In dat kader werd ook haar dochter verloofd met een Longobardische prins, maar dat huwelijk ging niet door. Uiteindelijk vestigde Bertrada zich in het klooster van Choisy-au-Bac, waar zij stierf.
Pepijn en Bertrada hadden de volgende kinderen:
Een legende verhaalt, volledig zonder historische grond, dat Bertrada een dochter zou zijn van Floris en Blancefloer:
Bronnen, noten en/of referenties
|